دسته اي از معبران اصلا درباره به چيزي ننوشته اند. گوئي در منطقه اي که آن ها مي زيسته اند به وجود نداشته و آن ها اين ميوه معطر و خوشبو را نمي شناختند تا در اطرافش تعابيري بنويسند. آن ها هم که درباره به نوشته اند چنان عقايد مختلفي ابراز داشته اند که خواننده نمي داند کدامين را به عنوان تعبير درست و دقيق بپذيرد. از امام صادق عليه السلام نقل است که اگر به وقت و به فصل رسيدن يعني پائيز ديده شود و سبز باشد فرزند است و در غير فصل يعني در فصول ديگر سال رنگش زرد باشد بيماري است. برخي از معبران نيز همين نظر را دارند ولي عده اي ديگر معتقدند که ديدن به در خواب چه به فصل باشد و چه غير فصل نيکو است و دليل بيماري نمي تواند باشد. در افسانه ها نقل است که آدم و حوا چون از بهشت خداوند رانده شدند و هر يک به گوشه اي از زمين خاکي فرود آمدند، جبرئيل حامي وحي و فرشته مقرب به هنگام خروج آدم از بهشت يک به او داد. به همين علت بر مبناي اين افسانه مي گويند ديدن به در خواب نشاني است از سرگرداني و پريشاني و شکست و ناکامي و دسته اي ديگر از معبران به علت رنگ به که زرد است آن را نشان بيماري و کسالت دانسته اند. اما به ميوه اي است خوش طعم و معطر با مزه اي خوب که از آن اغذيه و مربا و شربت تهيه مي کنند و ديدنش در خواب نيک است به هر حال که باشد چه سبز و چه زرد و چه پخته و چه خام و ناپخته.
