وقتي در خواب ، خويشتن را نابينا مي بينيم
و احساس مي کنيم کور شده ايم نشان آن است که چيزهائي را نمي خواهيم
ببينيم. کاري مي کنيم يا کاري قبلا انجام داده ايم که از ديدن بازتاب آن
شرم داريم يا انتظار واقعه اي را مي کشيم که مشاهده اش ما را مي ترساند.
در مورد کوري ديگران نيز اين نکته صادق است. شخصي که در خواب او را نابينا
مي بينيم سمبول يا جانشيني است از شخص يا طبقه اي از مردم که فکر مي کنيم
مصلحت نيست شاهد کارهاي ما باشند. کسي که خودش را نابينا ببيند دليل است که
گمراه است و اگر يک چشم او نابينا بود نيم دين او تباه شده اين هم مي
تواند درست باشد و تعريفي است از همان استدلال زيرا کساني که واقعا مومن
نيستند و به دين داري تظاهر مي کنند نمي پسندند ديگران ازاين راز آگاه
شوند لذا مردم را نابينا مي بينند و چون از رسوائي خودشان شرم دارند خويشتن
را کور مشاهده مي کنند. نابينائي يک چشم گوياي خوف و رجا است.
