«مارپیچ مرگ» یكی از عجیبترین مناظر طبیعی است كه مورچهها با گرفتار شدن در آن هیچ راه خلاصی نداشته و تا زمان مرگ در یك مسیر مدور حركت میكنند.
اغلب مورچهها از حس بینایی برای مسیریابی و حركت استفاده میكنند؛ اما برخی مورچه ها مانند مورچههای شكارچی (army ant) فاقد بینایی هستند و از حس بویایی برای مسیر یابی استفاده میكنند.
این حشرات در هنگام حركت در پشت سر یكدیگر از مواد شیمیایی مخصوصی موسوم به «فرمون» برای مسیریابی استفاده میكنند و زمانی كه مورچه حس بویایی خود را از دست بدهد، در «مارپیچ مرگ» گرفتار خواهند شد و آن قدر در این مسیر مدور حركت میكنند كه از خستگی از پای در میآیند.
بزرگترین مارپیچ مرگ كشف شده برای مورچهها 1200 پا (365 متر) قطر داشته و مورچهها بیش از دو ساعت و نیم در این گرداب مرگ سرگردان شده بودند.
مورچه های شكارچی همچنین یكی از كارآمدترین ماشینهای كشتار در دنیای حیوانات محسوب میشوند. این حشرات كه در آمریكای جنوبی وجود دارند، در دسته های 200 هزار نفری حمله كرده و قادرند تا 100 هزار موجود و حشره را در روز قتل و عام كنند.
«شان برادی» حشره شناس دانشگاه كورنل در زمان تحقیق در خصوص مورچههای شكارچی در آمریكای جنوبی موفق به شناسایی «مارپیچ مرگ» در بین این حشرات شد.