دانشمندان این سیستم را روی فردی به نام دنیس آبو سورنسن، که دستش را از دست داده است، آزمایش کردند. این سرانگشت مصنوعی به اعصاب بالای دست وی وصل شد و وی توانست فرق میان سطوح صاف و خشن را تشخیص دهد. او این کار را با 96 درصد دقت انجام داد.
دانشمندان ایتالیایی دست مصنوعی بیونیکی را ابداع کرده اند که از حس لامسه برخوردار است و در فضای خارج از آزمایشگاه نیز می توان از استفاده کرد.
اولين گيرنده اين دست روباتيك بيونيكي زني به نام آلمرينا ماسكارلو است كه درحدود 20 سال پيش دست چپش را در يک سانحه از دست داد و اكنون می گويد حس می كند دستش بازگشته است.
اين گروه در سال 2014 اولين دست مصنوعی دارای حس جهان را ابداع كردند اما تجهيزات حسگر و پردازشگر آن به اندازه ای حجيم بود كه امكان استفاده از اين دست در فضای خارج از آزمايشگاه وجود نداشت. اكنون اين فناوری به اندازه ای كوچک شده است كه امكان حمل آن وجود دارد.
مهندسان، متخصصان اعصاب، جراحان، مهندسان الكترونيک و متخصصان روباتيک از كشورهای ايتاليا، سوئيس و آلمان در اين پروژه همكاری داشته اند.
اين دست دارای حسگرهايی است كه اطلاعات درباره سختی يا نرمی اجسام را رديابی مي‌كنند. اطلاعات به دست آمده به رايانه ای كوچک انتقال داده شده و به زبانی قابل فهم براي مغز ترجمه می شوند.
داده های ترجمه شده از طريق الكترود‌هايی كوچک كه در اعصاب بازوی ماسكارلو كاشته شده اند، به مغز او انتقال پيدا مي‌كند. در آزمايش انجام شده، چشمان گيرنده دست بسته شد و از او خواسته شد تا تشخيص دهد جسمي كه به دست دارد نرم است يا سخت. به گفته ماسكارلو، حسی كه در او ايجاد می شود به اندازه ای بادوام است گويی كه دستش دوباره بازگشته است.
اين ابداع معرف پيشرفت ديگری در زمينه اندام های مصنوعی عصبی است، سطح مشتركی كه ميان ماشين و بدن انسان ايجاد می شود.
