دولت استرالیا برنامه ای بلند مدت دارد تا روبات های پرستار را برای نگهداری از جمعیت میانسال رو به کهنسالی خود طراحی کند.
استرالیا طرحی را در دست دارد تا از طریق روبات های درمانگر یک محیط امن را برای نسل رو به کهنسالی آماده کند.
این روزها تعداد زیادی از خانه های سالمندان در استرالیا از روباتی موسوم به “Paro” استفاده می کنند. این روبات، یک روبات درمانی است که قادر است با صدای بلند برای ارتباط برقرار کردن با سالمندان مبتلا به زوال عقل ارتباط برقرار کند.
اگر شما سریال های تلویزیونی علمی تخیلی مانند “جهان غرب” را مشاهده کرده اید، ممکن است تصور کنید در آینده ای نزدیک، روبات های هوشمند و انسانی نقش مهمی در پاسخگویی به نیازهای مردم بازی می کنند؛ از جمله مراقبت از کودکان یا کهنسالان. اما واقعیت این است که فناوریهای فعلی در این بخش هنوز بسیار انسانی نیستند، با این وجود، می توان از این روبات ها در بخش های خدمات مراقبت از خود شامل حمایت از سالمندان ناتوان،آموزش، بهداشت و سلامت استفاده کرد.
تحقیقات جدیدی که توسط دانشکده دولتی استرالیا و نیوزیلند منتشر شده نشان می دهد که دولت استرالیا ، به دقت در حال برنامه ریزی برای گسترش این فناوری ها برای محافظت از افراد آسیب پذیر است.
احتیاجی اجتناب ناپذیر
استرالیا، مانند تعدادی دیگری از کشورهای جهان، آینده ای را با جمعیت کهنسال پیشبینی می کند که ترکیبی پیچیده تر از بیماری های مزمن است. تعدادی از سازمان های مراقبتی در حال حاضر تحت محدودیت های مالی فشرده عمل می کنند و چالش های استخدام کارمندان کافی را گزارش می دهند.
در آینده، تعداد کمتری در جمعیت کارآمد درمانی را از یک سو و افزایش تعداد بازنشستگان را از سوی دیگر شاهد خواهیم بود.اگر بعدها به این معادله انتظارات مصرف کنندگان را اضافه کنیم، شاهد یک طوفان سنگین از وقایع خواهیم بود.
این جا است که نقش روبات ها پررنگ می شود. روبات ها به طور فزاینده ای اقدام به ارائه ویژگی خدمات مراقبت از خود می کنند و قادر به انجام تعدادی از نقش ها و وظایف از طریق تعامل اجتماعی هستند. استفاده گسترده تر از روبات ها به عنوان یک ابزار مهم در مقابله با بحران های پیشگیرانه مهم است. کشورهایی نظیر ژاپن، روبات ها را در نقش مهمی برای پر کردن شکاف های نیروی کار خود در خدمات مراقبتی استخدام می کنند.
شمشیر دو لبه تکنولوژی
روبات ها قادر به افزایش بهره وری و بهبود کیفیت و ایمنی هستند. اما پتانسیل سوء استفاده یا عواقب ناخواسته از سوی روبات ها نیز وجود دارد.
نگرانی های عمده در مورد استفاده از روبات ها به طور بالقوه شامل کاهش حریم خصوصی، افشای اطلاعات به هک اطلاعات یا حتی آسیب فیزیکی می شود.افزون بر این ها شواهدی در مورد پیامدهای مثبت و بالقوه تعاملات انسان و ماشین وجود ندارد.
علیرغم این که تکنولوژی ها در حال حاضر در مراکز درمانی سالمندان، مدارس و بیمارستان ها استفاده می شود، سازمان های دولتی به طور استراتژیک در مورد استفاده آنها فکر نمی کنند و اغلب از خطرات و پیامدهای ناخواسته بالقوه آگاه نیستند.
این به این معنی است که بخش عمده ای از این بازار توسط منافع تامین کنندگان فناوری هدایت می شود. معمولا در روبات ها چیزی جدید و جذاب برای تقویت علاقه مندی جوانان به یادگیری یا «شروع یک گفتگو» استفاده می شود.
اما خطرات قابل توجهی نیز وجود دارد زیرا هر اندازه تکنولوژی پیشرفته تر می شود. نگرانی های مربوط به اعتیاد و وابستگی به روبات ها پررنگ تر می شود. افزون بر این، اگر روبات باعث آسیب شود چه کسی مسئول خواهد بود؟
