فیروز ویسانلو فرزند استاد منوچهر ویسانلو در سال 1350 دیده به جهان گشود. وی از پنج سالگی گیتار را به طور مستمر و بدون استاد تمرین کرد. نوازندگی پدر – که خود استاد بلامنازع است و در تاریخ موسیقی گیلان و ایران جایگاه ویژ‌ه‌ای دارد- مهمترین انگیزه او برای تمرین موسیقی بود. فیروز تحصیلات خود را در رشته ریاضی‌فیزیک به پایان رساند و اولین اساتیدش آقایان فرزاد دانشور، بهمن نفتچی و بهداد مقدسی بودند که نزد آنها به آموزش گیتار کلاسیک پرداخت. او برای صدا و سیمای گیلان نیز چند کار آهنگسازی و تنظیم انجام داد و به عنوان خواننده هم لوح تقدیر گرفت. مهمترین کارهای او بعد از تحولات دوم خرداد 76 روی داد که فضای موسیقی باز شد و نتیجه آن همکاری فیروز با هنرمندانی همچون محمد اصفهانی، خشایار اعتمادی، شادمهر عقیلی، علیرضا عصار،حسین زمان، حامی، نیما مسیحا و محمد خاکپور بود. او در سال 78 برای کنسرت عصار دعوت شد و جزو اعضای ثابت گروه قرار گرفت. در حال حاضر در بین هنرمندان داخل کشور، کمتر نوازنده گیتاری مهارت فیروز را در نواختن گیتار سیم نایلونی دارد و او اولین انتخاب بسیاری از آهنگسازان و تنظیم کنندگان است.
به جز آثار زیادی که این هنرمند برای قطعات مختلف اجرا و تنظیم کرده است دو آلبوم بی کلام هم از او منتشر شده. اولی آلبوم زیبای «گیتار و نی» که در سال 85 توسط فیروز ویسانلو و و جلیل شیخ زاده همراه با نوای نی مسعود جاهد منتشر شد و دیگری آلبوم «خاطرات بی کلام» که خودش می گوید: «اینها موسیقی خاطرات من هستند، خیلی از آهنگها خارجی اند و در کودکی آنها را شنیدم. قطعه tango comparsita را سی سال پیش زمانی که دوستان پدر به خانه ما می آمدند از آنها می خواستم با گارمان برایم اجرا کنند، چند قطعه موسیقی فیلم مثل specialist و یک قطعه تنظیمی موتزارت سمفونی 40 که به سلیقه خودم تنظیم کردم و بقیه موسیقی آمریکای لاتین است که جزو شاخه های مورد علاقه من است.» به نظر فیروز، کاری که او در حال حاضر برای دوستداران موسیقی انجام می دهد بخشی از حرفه اوست و چیزی نیست که بخواهد وجود او را ارضا کند چون گیتار سازی بسیار تکنیکی است و هر چقدر هم بخواهد در آن پیشرفت و مطالعه کند پایان ندارد. او قصد تشکیل یک گروه موسیقی را دارد که مجموعه ای از سازهای ایرانی و غربی را در بر می گیرد و می خواهد در زمینه موسیقی بی کلام یا instrumental در خارج از ایران هم حرفی برای گفتن داشته باشد.به امید موفقیّت روز افزون برای این هنرمند انزلیچی.
مصاحبه با فیروز ویسانلو
من تعجب میکنم که فیروز چرا بیشتر از این معروف نشده ! چون واقعا تواناست. این گفته من نیست همه بچه های موسیقی این را می دانند! حتی صدابردارها هم از نوازندگی فیروز لذت می برند چون اصلا گز نمی زند و در میکس خیلی راحتند!
نکته جالبی که در نوازندگی آکورد فیروز متوجه شدم این است که وقتی که دو تراک آکورد گیتار می زند کاملا استریو می نوازد یعنی دو تراکش جاهای خالی همدیگر را پر می کنند و این نکته ای است که کمتر نوازنده و حتی تنظیم کننده ای به آن توجه میکند!
فیروز ویسانلو ، هنرمندی است که مدت های مدیدی را در راه آموختن موسیقی صرف کرده و حالا با این کوله بار تجربه و دانش ، تبدیل به آموزگاری شده که امثال من، حالا حالا ها باید از او یاد بگیریم.
او موسیقی را می فهمد! کافیست که موزیک را بشنود دیگر به هیچ چیزی احتیاج ندارد! چیزی بیشتر از آنچه که احتیاج داری می دهد.
بعنوان اولین سوال از فیروز پرسیدم :
از چه سالی موسیقی را شروع کردین؟
من، شاید بشه گفت موزیک رو از 5 سالگی شروع کردم.
اولین سازی که زدین چی بود؟ همون گیتار؟
اولین ساز من ، ملودیکا بود بعدش کیبورد بعد پیانو تمرین کردم. موازی با این از همون 5 سالگی به مدت 7 سال مستمر گیتار رو بدون معلم تمرین می کردم. چون پدرم موزیسین بود، سازهای زیادی توی خونه ما بود و دوستان زیادی بودند که هر کدوم سازی رو می نواختند که با دیدن اونها انگیزه نوازندگی در من بیشتر برانگیخته می شد.
ساز دهنی ، اکاردئون، سنتور ، ویلون و کمی تنبک و دف هم کار کردم ولی در تمام این دوران اصلی ترین علاقه من به ساز گیتار بود که پس از 10 سال تمرین بدون معلم، سرانجام در سن 16 سالگی به کلاس گیتار رفتم و راه تمرین گیتار کلاسیک رو در پیش گرفتم و از هر کس که در ایران در این زمینه چیزی می دونست سعی کردم استفاده کنم و هنوز هم خودم رو شاگرد این راه پر فراز و نشیب می دونم؛ راه بی پایان و عظیم و عجیب گیتار کلاسیک.
شما سبک خاصی رو در نواختن گیتار دارین؟ این سبک ابداع خودتونه ؟
راجع به اینکه سبک خاصی رو در گیتار زدن من احساس میکنید، من کوچکتر از این حرفا هستم اما فکر می کنم پشتوانه موسیقی گیتار کلاسیک که 20 ساله شاگرد طریقتش هستم به علاوه ذوق و ابتکار شخصی ٬ دانسته های تئوری و هارمونی ، شناخت موسیقی ملل که خیلی روش وقت گذاشتم ، سلفژ و چند عامل دیگه هست که دست به دست هم میدن تا این بنده حقیر بتونم لک و لکی بکنم روی سیمهای گیتار که برای شما کمی خاص به نظر برسه.
به نظر من تک بعدی بودن نوازنده ها اصلا خوب نیست. نوازنده متبحر کلاسیک بودن٬ صرفا کافی نیست. موزیسین بودن سخته و موزیسین وضعش فرق میکنه.
از آهنگسازان و نوازندگان خارجی کارهای چه کسانی رو می پسندین؟
ببینید ٬ من چون سبک های گوناگون موسیقی رو گوش میکنم٬ در نتیجه اسم بردن از نوازندگان سخت میشه چون تعداد نوازنده های خوب در سبک های مختلف خیلی زیاده مثلا در زمینه گیتار کلاسیک:
John Williams ,Julian Beream John Arron, Cristopher Parking, Leo Brower, John Duart
….& Elene Papandru ,Re Segovia
در زمینه rock,.jazz,blues.hardrock. و . . . نوازنده های بسیار زیاد و چیره دستی هستند که همشون رو در جای خودشون دوست دارم.
بعنوان سوال آخر : وضعیت موسیقی پاپ رو در ایران چطور می بینید؟
وضعیت موسیقی پاپ در حال حاضر خوب نیست. متاسفانه فیلتر های درستی برای غربال کردن آثار پاپ نگذاشتن و در 10 سال اخیر، پس از استارت مجدد موسیقی پاپ، آثار ٬رفته رفته مبتذل تر و بی مایه تر شدن!
البته ناگفته نمونه که کارهای خوب هم انجام شده ولی همون طور که گفتم یک کار با ارزش هم وسط اینهمه کار مبتذل گم میشه و متاسفانه فرهنگ شنیدن موسیقی مردم هم پائین اومده و به قولی ، مردم گوششون رفته تو کمرشون!!
البته این موضوع اگه بخواد شکافته بشه احتیاج به بحث زیادی داره…
یادداشت فیروز ویسانلو درباره جزئیات تکنیکی آلبوم خودش
