دو دلاور ایران موفق به کسب مدال های طلا و نقره دسته فوق سنگین شدند.
دیشب سالن رقابتهای وزنه برداری با هرشب دیگری متفاوت بود، چراکه هرطرف که سر برمی گرداندی، امکان نداشت چشمت به پرچم ایران نیفتد. بیشتر سالن فارسی صحبت می کردند و فریاد ایران – ایران همه جا را فراگرفته بود.
در این فضای بسیار پرشور که وصف آن در کلمات و جملات نمی گنجد، رقابت 9 وزنه بردار فوق سنگین دنیا آغاز شد. بهداد سلیمی، که چشم همه به هیکل تنومند او بود با بیشتر از 168 کیلوگرم وزن، بیشترین وزنه را در حرکت یک ضرب انتخاب کرده بود تا به عنوان آخرین نفر وارد رقابت شود.اما اتفاق خوبی که پیش از آن برای ایران افتاد عملکرد بسیار ضعیف قهرمان المپیک پکن بود.
با این حال سجاد انوشیروانی زودتر از بهداد برای مهار وزنه 198 کیلوگرمی روی تخته آمد. به محض اعلام نام او، سالن وزنه برداری منفجر شد. پرچمها به هوا رفت و در سالن یکصدا ایران – ایران را فریاد می کشیدند. سجاد آمد. با اعتماد به نفسی بالا. پشت وزنه نشست. وزنه را بالای سر کشید و گویی پرکاهی بلند کرده و ایستاد. و باز هم سالن پر شور وزنه برداری. سجاد هم با فریادش، همه را هیجان زده تر کرد.
حریفان سجاد هم چندان ضعیف نبودند و برای رسیدن به مدال کار چندان راحتی پپش روی انوشیروانی، نایب قهرمان جهان نبود. سجاد پس از موفقیت اول، به سراغ وزنه 204 کیلوگرم رفت. وزنه ای که برای به مثابه یک قدمی مدال المپیک بود.
بهداد سلیمی وقتی برای مهار وزنه 201 کیلوگرمی به روی تخته آمد که همه وزنه برداران یکی دو وزنه را زده بودند. بهداد با همان دو بنده مشکی شبیه سجاد آمد. سالن رقابت وصف ناشدنی بود. رکورددار حرکت یک ضرب دنیا پشت وزنه نشست و با سرعت هرچه تمام تر وزنه را بالای سر برد و ایستاد و سه چراغ سفید. بهداد با تشویق پرشور ایرانیان رفت برای جرکت دوم.
اما پس از بهداد نوبت به حرکت دوم سجاد شد. سجاد انوشیروانی وزنه سنگینی انتخاب مرده بود. 204 کیلوگرم. مانند حرکت قبل آمد، پر امید، اما این بار موفق نبود. وزنه را بالای سر برد، اما انداخت تا بار دیگر برای مهار همین وزنه به روی تخته بیاید. آمد، برای بار سوم آمد. آمد تا با مهار این وزنه شانس مدال داشته باشد و با قدرت آمد. این بار همانند قبل پشت وزنه نشست و وزنه را بالای سر برد. کمی مکث کرد، اما موفق بود. فریادی کشید و رفت تا پس از او بهداد سلیمی به سالن بیاید. بهداد آمد برای مهار وزنه 205 کیلوگرم. وزنه ای که در برابر رکورد 214 کیلوگرم جهان چندان سنگین نبود. براحتی این وزنه را مهار کرد تا فریاد ایرانیان به آسمان برخیزد.
پس از بهداد، آلبگوف روس به روی تخته آمد. وزنه 208 کیلوگرم را براحتی بالای سر برد تا بهداد هم برای مهار همین وزنه به روی تخته بیاید. بهداد سلیمی آمد. برای 208 کیلوگرم. پشت وزنه نشست. کمی مکث کرد. چشمانش بسته بود و وزنه را بلند کرد و ایستاد. تعظیمی به مردم کرد و رفت که برای دوضرب آماده شود.
** دوضرب
در میانه های دوضرب بود که احسان حدادی در دایره پرتاب دیسک ورزشگاه اصلی بالای 68 متر انداخت و سجاد انوشیروانی برای مهار نخستین حرکت اول یکضرب که 237 کیلوگرم بود به روی تخته آمد. البته در همین لحظه هم قاسم رضایی با حریف روس خود سرشاخ بود. سجاد آمد و براحتی وزنه را به روی سینه کشید و بلند کرد و سه چراغ سفید.
دوباره 10 دقیقه گذشت تا نوبت سجاد انوشیروانی شود، اما همچنان از بهداد سلیمی خبری نبود. سجاد این بار به جنگ جاذبه زمین در مهار وزنه 245 کیلوگرمی آمده بود. وزنه ای که تا کنون در رقابتهای رسمی نزده بود. با تشویق پرشور پشت وزنه آمد. نشست. وزنه را روی سینه کشید. بلند شد و با قدرت ایستاد. ایستاد تا امید زیادی داشته باشد با همین وزنه روی سکو بایستد.
هنوز خبری از بهداد نبود، چون او وزنه 251 کیلوگرمی را خواسته بود، کسی یارای رسیدن به گرد پای او را نداشت. البته وقتی دیدی که فاصله اش با حریفان زیاد است، وزنه را کم کرد و برای مهار وزنه 247 کیلوگرم به روی تخته آمد تا با مهار آن به صدر جدول رود. آمد. نشست. وزنه را به روی سینه کشید و بلند کرد. بلند کرد تا بالاتر از همه در بالاترین نقطه جدول بایستد. خنده ای کرد و به سالن گرم کردن رفت. تا اینجای کار که چیزی به پایان مسابقه نبود، بهداد در مکان اول و انوشیروانی دوم بود.
سجاد در سومین حرکت دوضرب برای مهار وزنه 251 کیلوگرم آمد. وقت کم بود. چشمش که به ساعت افتاد نتوانست خوب تمرکز کند و وزنه را تا زانو بالا کشید و انداخت. انداخت تا مدال نقره اش به اما اگر بیفتد.
بهداد سلیمی در حرکت سوم رکورد 264 کیلوگرم المپیک را انتخاب کرد اما گویا چندان انگیزه ای برای بلند کردن آن نداشت و وزنه را تا زانو بالا کشید و انداخت.
