در حالی كه توجهات بین‌المللی بیشتر معطوف به انتخابات ریاست جمهوری آمریكاست؛ ایران و غرب در حال فراهم آوردن زمینه های دور جدید گفت‌وگوها بر سر موضوع هسته‌ای هستند.دلیل اینكه این اخبار چندان توجهی بر نمی انگیزد؛ ناشی از آن است كه امید چندانی به نتیجه بخش بودن چنین مذاكراتی وجود ندارد. این احساس به ویژه به دنبال نتایج اجلاس بغداد تشدید شد.
در حالی كه امیدها برای حصول توافق های اولیه در بهار گذشته افزایش یافته بود، رویكرد مذاكراتی غرب در بغداد به مانند آب سردی بود كه جوی از ناامیدی را به بار آورد.
طرفهای مذاكره كننده بعد از این نشست به موضع خود بازگشتند و تحولات چند ماه گذشته، نه تنها هیچ نشانه ای از یخ شدن آب‌ها در بر نداشته؛ بلكه شواهد حاكی از راسخ تر شدن طرفین برای حركت در مسیرهای قبلی است: ادامه روند غنی سازی از سوی ایران و تشدید تحریم ها از سوی غرب.
نكته اساسی در این روند، این است كه مسیر حركت غربی ها در پرونده هسته‌ای ایران بر این اصل بنا شده كه تشدید تحریم‌ها باعث افزایش هزینه های اقتصادی ناشی از ادامه سیاست غنی‌سازی برای جمهوری اسلامی ایران شده و باعث خواهد شد تا ایران به تجدیدنظر در رویكرد خود بپردازد.این در حالی است كه بسیاری بر این اعتقادند كه تداوم سیاست تحریم و تشدید آن نخواهد توانست باعث ایجاد تجدید نظر در سیاست هسته‌ای از سوی ایران شود.
چندی پیش اندیشكده محافظه كار واشنگتن با اشاره به تحولات اقتصادی ایران، به این نتیجه گیری اشاره و عنوان كرده بود كه در صورت تحقق یك مدیریت اقتصادی كارآمد، حتی ایران خواهد توانست از فرصت های چنین موقعیتی به نفع خود استفاده كند.
نكته دیگر آنكه بر خلاف تصورات قبلی درخصوص پذیرش اصل غنی‌سازی، منظور غرب از «تجدید نظر در سیاست هسته‌ای»،پذیرش پیش شرط های تعیین شده از سوی غرب در نشست بغداد است كه نتیجه عملی آن، محروم شدن ایران از تكنولوژی هسته ای نخواهد بود.
باید توجه شود كه موضوع هسته‌ای و تداوم آن از چشم‌اندازی استراتژیك و به عنوان یك مزیت استراتژیك در تعامل به محیط بین‌المللی، از سوی ایرانیان نگریسته می‌شود، از این رو طبعا متغیرهای اقتصادی نخواهد توانست تاثیری در جهت‌گیری كلان جمهوری اسلامی ایران داشته باشد.
وقتی به موضوع هسته ای از چشم انداز استراتژیك و تلقی آن به عنوان یك مزیت استراتژیك در تعامل با محیط بین‌الملل نگریسته شود، این فهم حاصل می‌شود كه این موضوع برای ایران از اهمیتی راهبردی و امنیتی برخوردار است و طبعا مولفه‌های اقتصادی بخش مهمی از اهمیت خود را در مقابل آن از دست می‌دهد.
