نیوشا ضیغمی ضمن دفاع از نوع پوشش خود در مجموعه « راستش را بگو » معتقد است سطح آثار سینمایی امروز خیلی خوب نیست و اگر وضع همین‌طور پیش برود دیگر در سینما بازی نمی‌کند.
در این گفت و گو بخوانید:
ما بازیگریم، مدل نیستیم
صفحه فیس‌بوک ندارم
قرار نیست سینما حتما حرفی برای گفتن داشته باشد
از اسمم سوء استفاده می‌کنند
فیلم نسازیم بهتر است
در «راستش را بگو» نوع پوششم را دوست دارم
تجربه کردن نقش‌های مختلف برایم جذاب است
وضع به همین منوال باشد دیگر در سینما بازی نمیکنم
« نیوشا ضیغمی » از جمله بازیگرانی است که بیشتر در آثار سینمایی حضور دارد و سریال «راستش را بگو» پس از « در چشم باد » دومین سریال تلویزیونی است که این هنرمند در آن ایفای نقش کرده است.
ضیغمی در « راستش را بگو » نقش دختر دانشجویی به نام خاطره آرامی را ایفا می‌کند که از شبکه یک سیما روی آنتن می‌رود.
شما بعد از حدود 8 الی 9 سال که در مجموعه « در چشم باد » ایفای نقش کردید، دیگر در سریال‌های تلویزیونی دیده نشدید، چطور شد که حضور در پروژه « راستش را بگو » را پذیرفتید؟
من این کار را به واسطه رزومه کاری آقای آهنج پذیرفتم؛ برای اینکه احساس کردم نسبت به کارهای دیگری که در تلویزیون ساخته می‌شود و خیلی تاثیرگذار نیستند و حرفی برای گفتن ندارند، در کاری متفاوت و در یک فضای خوب کار می‌کنم.
شما به عنوان یک چهره سینمایی شناخته می‌شوید، حضور در مدیوم تلویزیون برایتان تفاوتی با سینما ندارد؟
به هر حال بازیگری یک مبحث گسترده است و بازیگری یعنی بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما. من فکر می‌کنم انتخاب من بین پیشنهادهایی که آن زمان داشتم، بهترین انتخاب است و دوست دارم یک بار دیگر این مدیوم را تجربه کنم. چون اولین تجربه‌ام بسیار ماندگار و خوب بود و خوشحالم که مجدد این تجربه را به واسطه یک فیلمنامه‌ای که قابل دفاع است، داشتم. اساسا به خاطر اینکه مخاطب تلویزیون مخاطب گسترده و قابل احترامی است و شاید رسانه سینما و بازیگرانش متفاوت از سینما باشند و حتی در تمام دنیا حتی جشنواره‌های سینما و تلویزیون از هم جدا هستند. من با یک کار تلویزیونی بازیگر تلویزیون نخواهم شد و یک کار ملاک نیست. همچنین بسیاری از بازیگران سینمایی ما تلویزیون را تجربه کرده‌اند و دوباره به سینما برگشته‌اند و کارشان را ادامه داده‌اند.
یعنی ترجیح می‌دهید در یک کار خوب تلویزیونی حضور داشته باشید تا در کارهای ضعیف سینمایی؟
دقیقا. متاسفانه نسبت به سال‌های گذشته سینما به نظرم دچار افت شده است. آمار فروش فیلم‌ها را که روزانه می‌بینیم چقدر پایین آمده است، نمی‌دانم قرار است برای سینما چه اتفاقی بیافتد. من اگر قرار باشد سینما این‌طور پیش برود، ترجیح می‌دهم تا زمانی که سینما به حالت عادی برنگشته به این وادی برنگردم و دیگر بازی نکنم. چون این میزان فروش یک سوم هزینه تولید فیلم هم نیست و این خیلی تلخ است، هم برای بازیگر، هم سرمایه‌گذار، هم تهیه‌کننده و سینمادار. من فکر می‌کنم تولید نکنند خیلی بهتر از این باشد که اکران شود و به چنین سرنوشتی دچار شود. برخی فیلمنامه‌ها هم به نحوی هستند که مردم اصلا به سمت‌شان نمی‌روند. سینما جایی موفق است که مخاطب دارد.
خود شما شرایط مطلوب سینما را در چه می‌بینید؟
شرایطی است که فیلمنامه‌هایی ساخته شود که بتواند آن‌قدر تاثیرگذار باشد که مخاطبش را با وجود این همه گزینه‌هایی که وجود دارد به سینما بکشاند. فیلم‌های هزار تومانی کنار خیابان، ماهواره، اینترنت و هزار مرجع دیگر برای مخاطب وجود دارد. در چنین شرایطی به اضافه اینکه برای یک خانواده، رفتن به سینما حدود 50 هزار تومان تمام می‌شود، یک فیلم باید آن قدر جذابیت داشته باشد که خانواده را برای رفتن به سینما ترغیب کند. سینما سرگرمی است و قرار نیست حتما حرفی برای گفتن داشته باشد، اما در چنین شرایطی می‌تواند حداقل یک جذابیت بصری و یا یک فکر باشد. در تمام دنیا برای اینکه یک فیلم فروش داشته باشد، گروهی سال‌ها تحقیق می‌کنند و درباره‌اش فکر می‌کنند که موضوع فیلم را چطور مطرح کنند، چه کسی بازی کند، چطور بازی کند، چطور اکران کنند که بتوانند از همه دنیا مخاطب جذب کنند ولی ما چی؟ فیلم‌هایی ساخته می‌شوند که خنثی هستند، ساخته می‌شوند، اکران می‌شوند و بعد هم فراموش می‌شوند. فقط یک سرمایه‌ای این وسط به باد رفته است. در چنین وضعیتی آدم بازی نکند خیلی بهتر است.
برگردیم به سریال، سریال «راستش را بگو» حاوی داستان‌های ریز و درشتی است که به طور موازی پیش می‌روند، احساس نکردید این داستان‌های موازی مخاطب را سردرگم می‌کند؟
مخاطب باید روی کاری که می‌بیند، کمی هم فکر کند. من کارهایی را که مخاطب را به فکر کردن وادار می‌کنند، دوست دارم. ما همه چیز را شسته و رفته تحویل بدهیم، خیلی اتفاق خوبی نیست. این کار پیچیدگی دارد و مخاطب را به فکر کردن وادار می‌کند.
شما در این سریال نقش یک خانم چادری ظاهر شده‌اید، برایتان نوع پوشش نقشی که ایفا می‌کنید مهم است یا خیر؟
من یک بازیگر هستم و اتفاقا این نقش و این نوع پوشش را خیلی دوست داشتم. ما بازیگریم، مدل نیستیم. تجربه کردن همه نوع نقش برایم جذاب است. نقش خاطره آرامی هم برایم ویژگی‌هایی داشت که جذاب بود.
در برخی محافل ذکر شد که شما چادرتان را در این سریال خوب نگه نمی‌دارید.
به نظرم طرح چنین مواردی حاشیه است. من به سطح جامعه و علی‌الخصوص قشر دانشجو نگاه کردم. قرار نیست من یک مدلی که روی کاغذ می‌کشند را ایفا کنم. یک خانم با این نوع پوشش زندگی می‌کند، ممکن است یک لحظه آن را شُل بگیرد و یک لحظه دیگر سفت. حتی یک لحظه ممکن است باد بیاید. انسان در حرکت است و نقش باید واقعی باشد. من نمی‌توانم جوری آن را بازی کنم که غیر واقعی است. این حرف‌ها حاشیه‌ای است. من تلاش کردم نقشم را طوری ایفا کنم که واقعی باشد. شما اگر به ادامه سریال نگاه کنید متوجه می‌شوید که چرا خاطره این‌گونه است. آنچه شما می‌بینید ماهیت واقعی این فرد نیست و در حال تظاهر است، اما همین قضاوت‌های غلط و زودهنگام و ایجاد حاشیه باعث می‌شود کار به خوبی دیده نشود.
همین قضاوت‌های بی‌مورد و عجولانه به سینما هم ضربه می‌زند. اگر کمی با هم مهربان‌تر باشیم چنین فضاهایی پیش نمی‌آید.
از شما به عنوان هنرمندی فعال در شبکه‌های اجتماعی یاد می‌شود.
به هیچ وجه این‌طور نیست. من عضو هیچ صفحه اجتماعی نیستم. خیلی‌ها این مطلب را به من می‌گویند ولی آن صفحه‌ها هیچ‌کدام متعلق به من نیست. متاسفانه ما هیچ‌گونه قانونی هم برای پیگیری چنین مواردی در ایران نداریم. در تمام دنیا اگر فردی از نام و چهره فردی دیگر سوءاستفاده کند، قابل پیگیری است، اما چون چنین سایت‌هایی اساسا در کشور ما فیلتر است، امکان پیگیری قضایی و قانونی آن نیز برای ما وجود ندارد. من هم نمی‌دانم با چنین مشکلاتی چه کنم؟
از اسم من، همسرم، خواهرم و همه اعضای خانواده‌ام سوءاستفاده می‌کنند ولی دستمان هم به هیچ جایی نمی‌رسد.
