سقط جنین پدیده ای نسبتاً رایج است که در 10 تا 20% بارداری ها رخ می‌دهد.
اولین نشانه های سقط جنین کدامند؟
سقط جنین در میان برخی از زنان بدون نشانه های اولیه است. اما علائم زیر ممکن است در برخی دیگر از آنها دیده شود:
خونریزی مهبلی قهوه ای رنگ، البته گاهی اوقات قرمز پررنگ یا صورتی است.
دردهایی در زیر کمر.
گرفتگی عضلات شکم.
کاهش حساسیت سینه ها.
تهوع.
سرگیجه. باید یادآوری کرد که خونریزی مهبلی و دردها با پیشرفت سقط جنین افزایش می‌یابند.
چه باید کرد؟
تمام زنان اگر چنین علائمی را در ابتدای بارداری مشاهده کردند، باید بدون معطلی به پزشک خود مراجعه کنند. در موارد از دست دادن بخش کوچکی از بافت، توصیه می‌شود که این بافت را نگه دارید، زیرا به کمک آن پزشک می‌تواند علت سقط جنین را تشخیص دهد.
هنگام پیشرفت سقط جنین، باید تا حد ممکن فعالیت های تان را کم کنید، حتی دراز بکشید و از برقراری رابطۀ جنسی خودداری کنید. پزشک آزمایش هایی را تجویز می‌کنند که به وسیلۀ آنها وضعیت انبساط گردنۀ رحم را تشخیص دهد و درمی‌یابد که آیا بارداری به طور نرمالی پیش می‌رفته یا نه، تعداد تخمک ها را مشخص کند، عفونت های احتمالی را تشخیص دهد و…. در این موارد، احتمالاً جراحی (کورتاژ) انجام می‌شود تا بافت های باقیمانده در رحم خارج شود و جلوی خطر عفونت گرفته شود.
بعد از سقط جنین
سقط جنین یک آسیب جسمی و روانی است. بنابراین باید زمانی را برای پشت سرگذاشتن این شرایط اختصاص داد. اغلب توصیه می‌شود که بعد از سقط جنین دو تا سه هفته برای برقراری رابطۀ جنسی صبر کرد و تا پایان آخرین قاعدگی برای اقدام به بارداری مجدد منتظر ماند. در واقع، یک بار سقط جنین به این معنا نیست که بارداری بعدی هم به همین شکل خواهد بود. شانس های بعدی بارداری قطعاً خیلی خوب و طبیعی خواهند بود. اما اگر فردی چند بار دچار سقط جنین های شود، توصیه می‌شود که با یک متخصص مشورت کند تا تست هایی برای تشخیص دلایل سقط جنین انجام گیرد.
