شرکت گوگل در آزمایشهای خود برای ارائه اینترنت مقرون بصرفه به مردم جهان، 30 بالن را از نیوزلند به استراتوسفر ارسال کرده است.
پروژه بزرگ اینترنتی ملقب به پروژه Loon این بالن های پرفشار را به ارتفاع 19 کیلومتری ارسال کرده که در آنجا در ارتفاعی دو برابر بالاتر از هواپیماها در اطراف زمین گردش خواهند کرد.
قطر این بالن های پر شده از هلیوم پس از انبساط تا 15 متر رسیده و فرستنده هایی با قابلیت ارائه اینترنت با سرعت سه گیگابایت به حدود 4.8 میلیارد انسان ساکن زمین که هنوز از اینترنت آنلاین برخوردار نیستند، حمل می کنند.
پروژه Loon در آزمایشگاه ایکس گوگل توسط همان تیم سازنده عینک گوگل و خودروی بی سیم اجرا شده است. امید می رود که این پروژه بتواند کشورهای در حال توسعه را از هزینه های بالای اجرای کابلهای فیبری برای دسترسی به اینترنت آنلاین نجات داده و به افزایش چشمگیر دستیابی کشورهای آفریقایی و جنوب شرق آسیا به اینترنت منجر شود.
Loon حتی می تواند در زمان بروز بلایای طبیعی برای مناطق تحت تاثیر، پشتیبانی اضطراری مهیا کند.
این بالن ها که از غشای پلی اتیلن نازک ساخته شده اند، هفته گذشته از یک دشت یخزده در نزدیکی دریاچه تکاپو در جزیره جنوبی نیوزلند به آسمان فرستاده شده و در مسیر صعود خود از کنار کوهستان آلپ جنوبی عبور کردند.
50 تن از شهروندان داوطلب به عنوان آزمایش کننده این پروژه ثبت نام کرده بودند و پروژه بقدری مخفیانه بود که آنها نمی دانستند این پروژه چیست.
متخصصان فنی به خانه این افراد رفته و گیرنده های قرمز براق به اندازه توپ بسکتبال شبیه به سوزنهای درشت نقشه گوگل را در آنجا نصب می کردند و هر خانه یک سیگنال دریافت می کرد.
چارلز نیمو، کشاورز و کارآرفرین شهر کوچک لیستون اولین آزمونگری بود که از طریق این بالن های هوابرد به اینترنت وصل شد. وی توانست حدود 15 دقیقه تا قبل از اینکه بالن ارسال کننده سیگنال دور شود، از اینترنت استفاده کند.
مردم برای قرنها از بالن برای ارتباطات، حمل و نقل و تفریح استفاده کرده اند. در سالهای اخیر، محققان ارتش و هوانوردی از بالن های در بند برای ارسال سیگنالهای اینترنت به پایگاههای مستقر در زمین استفاده کرده اند.
بالن های گوگل آزادانه و دور از چشم پرواز می کنند و نیروی آنها با پنلهای خورشیدی تامین شده که از زیر آنها آویزان است و طی چهار ساعت نیروی کافی برای یک روز پرواز بالن ها با بادهای غالب در اطراف زمین را جمع آوری می کنند.
در زمین، ایستگاههای دارای قابلیت اینترنت با 100 کیلومتر فاصله علائم را به بالن ها ارسال می کنند. این علائم به بالا رفته و از از طریق یک ستون تا پنج بالن از یکی به دیگری منتقل می شوند.
شرکت گوگل پیش از سفر به نیوزلند طی چند ماه بطور مخفیانه دو تا پنج پرواز را در هر هفته در دره مرکزی کالیفرنیا انجام می داد. هرگاه شایعه ای در مورد این پروژه ایجاد می شد، این شرکت آن را رد می کرد.
در مرکز کنترل ماموریت گوگل در کرایست چرچ جزیره جنوبی نیوزلند، تیمی از مهندسان از داده های باد بدست آمده از سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا برای مانور بالن ها بر روی قله های پر برف کوهستانها استفاده کرده، لایه های بادی با سرعت و جهت مطلوب را شناسایی و سپس ارتفاع بالن ها را برای شناور کردن آنها در این لایه تنظیم کردند.
یکی از پیچیده ترین بخشهای این پروژه ساخت بالن های دست ساز سبک و محکم با دوام بالا در برابر تغییرات دما و فشار در استراتوسفر بود.
مهندسان گوگل برای طراحی این بالن های ساخته شده از غشای پلاستیکی شبیه کیسه مواد غذایی از داده های ناسا، وزارت دفاع آمریکا و آزمایشگاه جت پیشرانش استفاده کرده بودند. این بالن ها به دلیل ارتفاع مناسب آنها با هواپیماها یا ماهواره ها تداخل نخواهند داشت.
شرکت گوگل نگرانی ها در مورد نظارت را بی اهمیت شمرده و تاکید کرده که این بالن ها هیچ گونه دوربین یا تجهیزات فرعی دیگر را با خود حمل نخواهند کرد.
این بالن ها به سوی نقاط جمع آوری هدایت شده و بطور دوره ای تعویض خواهند شد. در صورت خراب شدن این بالن ها، یک چتر نجات آنها را به زمین برخواهد گرداند.
گوگل برای کارآزمایی با مقامات هواپیمایی کشوری کار کرده و نیوزلند را به دلیل دور افتاده بودن آن انتخاب کرد.
این شرکت امیدوار است که در مرحله بعدی بتواند تا 300 بالن را به هوا ارسال کرده و دایره ای را در مدار 40 درجه جنوبی از نیوزلند تا استرالیا، شیلی، اروگوئه، پاراگوئه و آرژانتین شکل دهد.
گوگل هنوز از هزینه های این پروژه سخنی نگفته اگرچه اظهار کرده که به سختی تلاش می کند تا هر دو مورد بالن و گیرنده را با کمترین هزینه ممکن تولید کند.
سیگنالهای اینترنت در طیفهای بدون مجوز سفر کرده که به معنی ضروری نبودن انجام فرآیندهای قانونی مورد نیاز برای ارائه کنندگان اینترنت است که از شبکه های بی سیم یا ماهواره ای استفاده می کنند.
