با اینکه همه ما از رازدار بودن افراد به عنوان یکی از ویژگی های اخلاقی بسیار خوب و مثبت یاد می کنیم، اما باید بدانید این خصوصیت می تواند به قیمت به خطر افتادن سلامت فرد برایش تمام شود. هر چه رازی که در دل نگه می دارد مهم تر و ارزشمندتر باشد، خطرش هم بیشتر است. باور کنید این حرف ها بی پایه نیستند. متخصصان عصب شناسی آمریکا اعلام کرده اند، از نظر بیولوژیکی بسیار بهتر است افراد رازهای خود را برملا سازند یا دست‌کم رازدار دیگران نشوند. دلیل آن نیز این است که در جاهای نادرستی در ذهن ذخیره می شوند.
نواره کورتکس (پوسته مغز)، به ویژه در مورد واکنش های احساسی نمی تواند حقیقت را بگوید. این نرمه منطقی به دیگر قسمت های مغز سیگنال می فرستد تا اطلاعات را به اشتراک بگذارد بنابراین، آنها به بخش های مهم مغز همچون بخش یادگیری منتقل می شوند. اگر رازها را در دل خود نگه دارید، به نواره کورتکس اجازه نمی دهید به روش طبیعی رفتار کند و این موجب استرس کورتکس می شود.
هنگامی که رازی در دل دارید، پوسته مدار چرخشی بخش جلو مغز تصور خواهد کرد رازهایی که نباید فاش شوند، نیروهای مهاجم و منفی هستند. این اختلال مغزی روی مسایلی همچون تصمیم گیری، افکار پیچیده و بیهوده و فریبکاری و حقه بازی تاثیر مستقیم می گذارد. همه اینها در انتها منجر به فشارهای احساسی سنگین و پیچیده در فرد می شوند.
به عبارت دیگر، اگر کورتکس بخش پیش‌مغزی در جنگ با مغز برای نگهداری راز برنده شود، این فشار باعث می شود تا نواره کورتکس مغز بدن را به ترشح هورمون های استرس مجبور می کند. در نتیجه فرد دایم در حالت اضطراب یا ترس قرار دارد. اگر این واکنش ها پایدار باشند، می تواند تاثیرات منفی ناگواری در پی داشته باشد.
هنگامی که فرد به طور عمیق به راز دل خود فکر می کند، هورمون های استرس همچون کورتیزول بر حافظه، فشار خون، معده و روده و حتی متابولیسم بدن تاثیرات منفی می گذارند و سلامت بدن او را به خطر می اندازند. این هورمون ها همچنین شامل ضدآدرنالین ها نیز هستند که می توانند بخشی از مغز که وظیفه کنترل واکنش ها و توجهات بدن را به عهده دارد را تخریب کنند.
هر چه راز بزرگ تر باشد یا افشا نشدن آن برایتان مهم تر باشد، فشارها و تضادهای مغزی بیشتر می شود و نتیجه آن خشم، پرخاشگری و اضطراب زیاد است. این مساله روی خواب فرد تاثیر می گذارد که منجر به تغییر سریع خلق و خوی عصبی می شود و فرد آرامش و کنترل خود را از دست خواهد داد. دکتر آلن تافیگ، عصب شناس و متخصص بیماری های خواب در مرکز پزشکی نیویورک اعتقاد دارد: «این مساله حتی باعث ایجاد مشکل در یادگیری و حافظه فرد نیز می شود. ترشح بیش از حد کورتیزول می تواند باعث بروز بیماری های دیگر همچون افزایش یا کاهش اشتها یا درست کار نکردن سیستم گوارش بدن نیز می شود.»
افزایش میزان ترشح کورتیزول در بدن منجر به ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن، پوکی استخوان، افزایش فشار خون و از دست دادن کلاژن پوست می شود. از بین رفتن کلاژن منجر به ایجاد چروک زیاد و از بین رفتن کشسانی پوست می شود.
آیا باید از رازداری دست برداریم؟
صرف نظر از خطرات، رازداری یکی از وجوه خصلت های انسانی است. اما هنگامی که خطرات این رازداری را متوجه شده اید، بهترین و منطقی ترین راه برملا کردن آنها است. البته گاهی ممکن است فاش کردن یک راز دردناک تر از نگه داشتن آن در دل باشد و اثرات منفی دیگری داشته باشد. این دیگر به منطق و تشخیص خود فرد بستگی دارد.
البته باید این نکته را یادآوری کرد که همه رازها نیز موجب استرس نمی شوند. برخی از حرف هایی که نمی خواهیم بگوییم بسیار معمولی و خوشایند هستند: همچون نگفتن جشنی که می خواهیم برای تولد همسر خود بگیریم. یا کادویی که برای فرد مورد علاقه خود خریده ایم. این رازها به هیچ کس آسیب نمی رسانند و نگفتن آنها سلامت هیچ فردی را به خطر نمی اندازند.
اما رازهای مهمی که دوستان از شما می خواهند تا آنها را در دل خود نگهدارید می توانند خطرناک باشند. برای برآورد ارزش نگهداری آن باید ابتدا واکنش خود را بررسی کنید. شما هر واکنشی در نتیجه شنیدن این حرف ها از خود نشان بدهید، دیگران کمتر از آن واکنش نشان خواهند داد. بنابراین با خود بررسی کنید اگر رازی ارزش تحمل سنگینی بار آن را ندارد، آن را به فردی بگویید تا خودتان را از فشارهای عصبی و اضطراب دور کنید.
منبع:برترین ها
