امروز روز تولدش است. ساعت که به ۱۰ صبح برسد او بیست ساله است و من بیست سال مادری کرده‌ام؛ مادری- خانه‌داری. شغلم خانه‌داری نبود. کارمند شرکتی بودم با بیمه و همه مزایا اما پسرم که آمد مادری شدم تنها؛ شغلم بی‌بیمه و مزایا با ماموریتی تمام‌وقت. از صبح تا شب، از شب تا صبح، هر روز بدون تعطیلی، بدون یک روز پشیمانی اما الان بعد از بیست سال، حس رضایتی که ته دلم داشتم با این حرفش خراب شد: «تو یک زن خانه‌داری که از مسایل جامعه و اجتماع چیزی نمی‌دونی!» دستم درد می‌کنه، خونه بوی نم تمیزی می‌ده، بوی خورشت آلواسفناج همه جا پیچیده اما من دستم درد می‌کنه و احساس می‌کنم همه کارهایی که کردم بیهوده است. خانه‌داری یک کار بیهوده است؟! بی‌اجر، بی‌مزد، دستم درد می‌کنه! …
به نظر شما چی؟ آیا یک زن خانه‌دار اوج موفقیتش در خانه‌داری و بچه‌داری خلاصه می‌شود؟ اصلا موفقیت برای یک زن خانه‌دار می‌تواند معنا داشته باشد؟ یا مثل آنچه که از زبان مادری خواندیم یک کار بی‌مزد و اجره که شما را فقط پیر می‌کند بدون اینکه دیگران شما را ببینند؟!
وقتی این سوال را از دکتر رزاقی، روان‌شناس، پرسیدیم، او جواب داد: «زندگی یک زن یا مرد باید به ابعاد مختلفی تقسیم شود. زندگی افراد باید به قسمت‌های مختلف معنوی (دعا و نیایش)، زندگی اجتماعی (تعامل با دیگران و محیط و شغل)، زندگی فردی (توجه به احساسات و عواطف خود، مطالعه)، زندگی خانوادگی (توجه و رسیدگی به امور خانواده شامل همسر، فرزند) زندگی سیاحتی (برای آرامش و تقویت روحیه) تقسیم بشود که متاسفانه عده‌ای از خانم‌های خانه‌دار به محض ازدواج یا بچه‌دار شدن زندگی تک‌بعدی را در پیش می‌گیرند، در حالی که از این نکته مهم غافل‌‌اند که با این عمل نه تنها در بعد‌های دیگر زندگی بلکه در بیشتر مواقع در همان جنبه از زندگی که افراط را در پیش گرفته‌اند دچار مشکل خواهند شد که متاسفانه آثار سوء این افراط سال‌ها بعد مشخص می‌شود و گاهی از مواقع راه برگشتی هم نیست.
● خانه‌داری هم شغل است؟
شاید شما هم که خانه‌دار هستید و بارها و بارها به این سوال دیگران با تعصب جواب «بله» داده‌اید در خلوت و تنهایی از خود پرسیده‌اید واقعا کاری که من می‌کنم یک شغل به حساب می‌آید یا اینکه من خودم را با آن سرگرم و قانع کرده‌ام؟ با اینکه بسیاری از افراد تصور‌شان از خانه‌داری تنها شستن ظرف و تمیز کردن خانه، پخت و پز و … است، دکتر رزاقی از خانه‌داری به عنوان یک شغل مقدس یاد می‌کند و می‌گوید: «برای اینکه خانه‌دار موفقی باشیم باید باور مثبتی از خودمان داشته باشیم که اگر روزی مثل قصه بالا فرزندمان ما را به خاطر این انتخاب‌مان سرزنش کرد در هم نشکنیم.»
● توصیه‌هایی به خانم‌های خانه‌دار
هر زن خانه‌داری قبل از هر چیز باید در جهت افزایش احساس مثبت قدم بردارد اما چگونه؟
این روان‌شناس معتقد است در کنار این باور باید زنان خانه‌دار تمهیدات زیر را برای افزایش این حس در خود به کار ببندند:
▪ توانمندی‌های مثبت گذشته خود را بیشتر ببیند و به آن توجه کند.
▪ برای زندگی روزمره برنامه منظمی طراحی کند.
▪ همراه با خانه‌داری روابط اجتماعی خود را افزایش دهد.
▪ سعی کند با مدیریت زمان، از موقعیت‌هایی که دارد به نحو مطلوب استفاده کند.
▪ خود را در انجام امور اجتماعی ناامید و ناتوان نداند.
▪ خانه‌داری را هم‌تراز با سایر فعالیت‌های اجتماعی تصور کند تا از این طریق احساس رضایت و خودباوری خود را افزایش دهد.
▪ اثر وجود این حس هم موجب کاهش استرس در خانواده، الگوبرداری همسر یا فرزند از او و افزایش اعتماد، موفقیت شغلی همسر، کمک به انتخاب درست شغل در فرزندان و کمک در مراحل بحرانی و افزایش موفقیت درسی آنها می‌شود.
منبع : روزنامه سلامت
