چرا با وجود تلاش‌های ضد‌جنگ در کل کره زمین، هر روز آتش جنگ بین کشورها شعله‌ورتر می‌شود و سلاح‌های جنگی بیشتری ساخته می‌شود؟ چرا با وجودی که با همه ضدتبلیغی که علیه استعمال موادمخدر در سراسر جهان صورت می‌گیرد، هر روز شاهد به دام افتادن انسان‌های بیشتری در یکی از شاخه‌های اعتیاد هستیم!؟
چرا با وجود این همه جلسه و هشدار در خصوص اثر گلخانه‌ای و گرم شدن تدریجی کره زمین و نابودی یخ‌های قطبی و این همه تلاش گروه‌های مدافع محیط زیست، زمین هنوز گرم‌تر می‌شود؟
چرا این‌قدر جهانی بیندیشیم، در همین محیط خانواده و فامیل هم می‌توان به نمونه‌های بسیاری از رفتارها و اخلاق‌ها و حرکات منفی اشاره کرد که با وجود ضدیت و مخالفت صریح همه بزرگان فامیل و عاقلان قوم، باز توسط بسیاری مورد اقبال قرار می‌گیرد و نسل به نسل تعداد بدرفتارها و بداخلاق‌ها زیادتر می‌شود!؟ اما به‌راستی چرا همه این مبارزات با منفی، جواب عکس می‌دهد و همیشه از یک جایی یک منفی، مقابل مبارزان سیاهی، قد علم می‌کند و آن‌ها را به چالش می‌کشد.
پاسخ این سوال را باید در روش غلط برخورد با منفی جست‌وجو کرد.
می‌گویند مادرترزا راهبه معروف که عمر خود را برای کمک به فقرا و محرومین هندوستان و جهان صرف کرده بود هرگز در هیچ نهضت ضد جنگ شركت نکرد. نه برای این‌که او با جنگ موافق بود بلکه به این خاطر که معتقد بود مبارزه با سیاهی به نوعی زنده‌سازی و هویت‌بخشی به سیاهی و تاریکی است و راه درست آن است که انسان به جای پايین آوردن ارج و قرب خود و رو در رو شدن و هم‌کلام شدن با سیاهی و زشتی، به سمت روشنایی برگردد و به تبلیغ سفیدی و پاکی برخیزد. می‌گویند مادرترزا همیشه می‌گفت:" هر وقت نهضت تبلیغ صلحی راه افتاد، نام مرا در اول لیست بنویسید!"
"پرم راوات" سخنران برجسته هندی که به زبان انگلیسی در کانال خاصی به نام صلح واژه (Word of Peace) هر شب از طریق کانال‌های مختلف ماهواره‌ای و شبکه‌های تلویزیونی در سراسر جهان سخنرانی می‌کند، همیشه سوال جالبی می‌پرسد. او می‌گوید:" چرا همه کشورها وزارت جنگ دارند اما هیچ کشوری وزارت صلح ندارد!؟ چرا در همه کشورها کارخانجات ساخت سلاح‌های جنگی وجود دارد، اما در هیچ کشوری کارخانه ساخت ابزارهای صلح و آشتی برپا نشده است!؟" به عبارت دیگر پرم راوات نیز معتقد است که به جای رو در رو شدن و گفتمان با سیاهی بهتر است به سمت مقابل آن یعنی سفیدی و صلح و آرامش برگردیم و به آن رای دهیم.
اگر نوشته‌های منفی و فیلم‌های ناهنجار و گفته‌ها و درس‌های نادرست در دنیا زیاد شده، چرا وقت خود را برای محکومیت این منفی‌ها هدر می‌دهی!؟ به جای آن نوشته‌ای مثبت و انرژی‌بخش بنویس! فیلم‌های پرمعنا و اثرگذار بساز! درس‌های درست و انرژی‌بخش و امیدوارکننده منتشر کن و به یک‌باره خیل مشتریان را از سمت منفی به آثار مثبت و انرژی‌آفرین بکشان. خواهی دید که با این شیوه در طول زمان سیاهی رنگ می‌بازد و از بین می‌رود و سفیدی تمام عالم را پر می‌کند.
اگر از افکار ناامیدکننده و منفی عذاب می‌کشی و نسبت به حرف‌ها و گفته‌های افراد منفی احساس ناراحتی می‌کنی، بی‌جهت خود را درگیر یافتن راهی برای زمین زدن این افراد، نكن. چرا که هر نوع کلنجاری با تفکر منفی به شکل غیرمستقیم جان بخشیدن و طولانی کردن عمر آن پدیده منفی است و بهترین روش خلاصی از شر این منفی‌ها، سرمایه‌گذاری روی نقطه مقابل یعنی افکار مثبت و حرف‌های انرژی‌بخش و امیدآفرین است. خواهی دید به محض چرخش به سمت پنجره مثبت‌ها و خارج ساختن منفی‌ها از مقابل چشمانت، جریانی آرام‌بخش کل زندگی تو را دربرمی‌گیرد و با هر گامی که به سمت مثبت‌ها برمی‌داری، سایه منفی‌ها روی تو و زندگی‌ات کم‌رنگ‌تر و کم رمق‌تر می‌شود و سرانجام زمانی می‌رسد که در اطراف تو چیزی جز برکت، امید، آرامش و غنا وجود ندارد.
پس به هیچ وجه وقت خود را به درگیری و کلنجار رفتن با افکار و رفتارها و گفته‌هاي افراد منفی هدر ندهید. به جای آن وقت و انرژی خود را صرف تولید و تقویت گفتار و پندار و کردار نیک کنید. خواهید دید که به طور معجزه‌آسایی شر و پلیدی از همه جنبه‌های زندگی شما محو می‌شود و همه انسان‌های اطراف شما نيز در دریایی از آرامش و برکت شناور می‌شوند. تنها در آن موقع است که می‌فهمید چرا منفی‌ها برای زنده ماندن این‌قدر به توجه من و شما نیاز دارند!
