منو اصلی
  صفحه اصلی
  تبلیغات
  تماس با ما
تبلیغات
موسیقی بی کلام
ابزار وب مسترها
  ابزار مجله در وبلاگ
  گوگل پلاس در وبلاگ
  شمارنده مطالب
  پازل وبلاگ
  تولبار حرفه ای
  ابزار پرش به بالا
  ذکر ایام هفته
  استخاره آنلاین
  سخنان بزرگان
  نمایش رتبه گوگل
  وضعیت آب و هوا
  اوقات شرعی
  فونت های زیباسازی
  کدهای زیباسازی فلش
  فال روزانه
  فال حافظ
  فال کلیکی
  فال انبیا
  طالع بینی ازدواج
  طالع بینی هندی
  عشق سنج آنلاین
  موسیقی لایت در وبلاگ
  ساخت موسیقی آنلاین
  ساعت های فلش
  ابزار فرم تماس با ما
  چت روم
  تصاویر تصادفی
  تصاویر زیباسازی
  لودینگ وبلاگ
  جستجوگر گوگل
  تعیین وضعیت یاهو
  ساخت ایمیل آیکون
  تقویم رومیزی
  تغییر شکل موس
  نمایشگر آی پی
  تعبیر خواب
  نمایش تاریخ
  بارش برف در وبلاگ
  پرواز بادکنک در وبلاگ
  پرواز حباب در وبلاگ
  قطرات شبنم در وبلاگ
  ابزار مبدل تاریخ ها
  جملات عاشقانه تصادفی
  جملات تصادفی شریعتی
  حدیث تصادفی
  اس ام اس تصادفی
  دانستنی های تصادفی
  مترجم گوگل
  معرفی وبلاگ به دوستان
  سرویس whois دامنه
  ابزار ار اس اس ریدر
  کد آپلود عکس
  دیکشنری آنلاین
  ساخت صفحات پاپ آپ
  ساخت تصاویر ثابت
  روزنما با مناسبت ها
  لحظه شمار غیبت امام زمان
  کدهای کاربردی
آرشیو قالب ها
لوگو اسپانسر
رپورتاژ ها
  علل اصلی خرابی گیربکس s5 چیست؟
  بروکر آلپاری
  دانستنی های مهاجرت به قبرس شمالی و اروپایی
  خشکسالی کشاورزی در ایران
  استخراج ارز دیجیتال چیست و چگونه انجام می‌شود؟
  پارمیس تولید کننده نرم افزارهای مالی و اداری در ایران
  با بررسی تخصصی دوربین آیفون 15 پرو شناخت کاملی از آن خواهید داشت!
  مهاجرت به قبرس شمالی از طریق خرید ملک
  رفع ارور خطا در بازی خدای جنگ یک
  5 مرحله ایجاد کسب و کار آنلاین
  قبرس، مقصدی ایده آل برای مهاجرت
  كامپوزيت ونير
  فستیوال های قشم
  معرفی نرم افزارهای مالی و حسابداری پارمیس



پنل اس م اس رایگان
صفحه اصلی » مصاحبه و گفتگو » رضا عطاران آدم نجیب و عجیبی است!!

گفت و گو با بازیگر فیلم پرحاشیه «اسب حیوان نجیبی است»

رضا عطاران را همه به عنوان یکی از مشهورترین بازیگران طنز سینما و تلویزیون ایران می‌شناسند اما این چهره محبوب طنز این روزها یکی از معدود آثار جدی اش را روی پرده سینماها دارد؛ «اسب حیوان نجیبی است».

عطاران در این فیلم در نقش یک مامور نیروی انتظامی‌ ظاهر شده و شخصیتی جدی را بازی کرده است هرچند گاهی در موقعیت های خنده داری هم قرار می‌گیرد. در خبرها داشتیم این فیلم که کمتر از یک هفته از اکرانش می‌گذرد. با استقبال مردمی‌ مواجه شده و پیش بینی فروش خوبی برای آن می‌شود. این درحالی است که «اسب…» از سال گذشته در توقیف بود و حتی در بخش مسابقه بیست و نهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش درنیامد.
 
عطاران در شروع امسال فیلم پرفروش «ورود آقایان ممنوع» را داشت که بیش از پنج میلیارد تومان فروخت و الان در شبکه نمایش خانگی است؛ فیلمی‌ که یکی از علت های فروش خوب آن را حضور رضا عطاران در آن دانستند. باید دید آیا اولین تجربه هکاری او با رضا کاهانی هم رکورد فورش را خواهد شکست یا نه. با عطاران درباره «اسب حیوان نجیبی است» و همین طور دومین همکاری اش با کاهانی و اولین تجربه کارگردانی اش، «رضا هرگز نمی‌خوابد» و… به گفت و گو نشستیم.

نه مظلومم، نه غمناک

من اصلا بلد نیستم جوک تعریف کنم. یعنی وقتی یک جوک خوب را برای بقیه بازگو می‌کنم، کلا طوری تعریفش می‌کنم که حتی یک نفر هم نمی‌خندد. این یکی از خصوصیات من است. اما فکر می‌کنم چهره ام به من کمک کرده تا کمی‌ به عنوان یک بازیگر طنز، جا بیفتم. ضمن اینکه علاقه زیادی هم دارم. البته چهره ام یک کمی‌ مظلوم است و این چیزی است که من از آن حسابی سوءاستفاده کرده ام. به خصوص در دوران دبیرستان که همه فکر می‌کردند بچه درس خوانی هستم. مرا می‌گذاشتند مبصر در حالی که من رهبر شلوغی ها و شیطنت ها بودم. البته وقتی که مدیر و ناظم می‌آمدند، دوباره من همان آدم مظلومه می‌شدم و اگر با کسی هم مشکل داشتم، کارش ساخته بود!

*کمتر از یک هفته از اکران فیلم «اسب حیوان نجیبی است» می‌گذرد. استقبال مردم را چطور می‌بینید؟
خدا را شکر عالی است. امیدوارم این روند همچنان ادامه پیدا کند.

*چطور شد که با آقای کاهانی همکاری کردید؟
همیشه سر هر کاری که رفتم، بر این اساس بوده که آن کار را دوست داشتم. حالا بعضی کارهایم نتیجه بهتری داشته و بعضی ها نداشته. درمورد اسب حیوان نجیبی است هم فیلمنامه را خودندم و دوست داشتم و قبول کردم.

*همان موقع که فیلمنامه را خواندید، چقدر حدس زدید کار به مشکل بخورد؟
هیچ حدسی نزدم چون مسئله ای نداشت.
 
*جایی گفتید در تئاتر مشهد وقتی کارتان را شروع کردید، فقط نقش های جدی بازی می‌کردید. چرا بعد کاملا به طنز رو آوردید؟ در نقش های جدی چطور بودید؟
فکر می‌کنم همین طوری بودم. فقط موقعیت ها به جای طنز جدی بود. خودم احساس نمی‌کنم بازی ام تغییر محسوسی کرده باشد.

*الان که همیشه طنز بازی می‌کنید، این دغدغه را ندارید که شاید هیچ وقت نتوانید یک نقش جدی را بازی کنید؟ آیا اصلا مایل به بازی در آ ثار جدی هم هستید؟
بله، مایل هستم و دغدغه اش را هم دارم ولی بستگی دارد به کارهایی که بهم پیشنهاد می‌شود. مثلا قرار بود در کار کاهانی کاملا جدی باشم و خیلی هم جدی بازی کردم ولی باز رفتم در جشنواره دیدم مردم می‌خندند. فکر می‌کنم دیگر من به عنوان یک بازیگر کمدی شناخته شده ام و مردم وقتی مرا می‌بینند، فقط می‌خندند و کاری هم نمی‌شود کرد.

*یعنی در کار آقای کاهانی ایشان خودشان قصد خنداندن مخاطب را در صحنه هایی نداشتند و بازی شما باعث خنده می‌شود؟
نه، فیلم و موقعیت های آن خیلی تلخ بود. ولی تماشاگران می‌خندیدند. فکر می‌کنم اگر جای من یک بازیگر دیگر در نقش یک مامور نیروی انتظامی‌جدی بازی می‌کرد، احتمالا خنده به وجود نمی‌آورد. انتخاب بازیگر خیلی روی این خندیند مردم تاثیر داشت.
 
*یعنی فکر می‌کنید چون شما انتخاب شدید، یک موقعیتی که هاصلا خنده دار نبوده، خنده دار شده؟
بله، فکر می‌کنم این خیلی تاثیر داشته. مثلا به جای من اگر شهاب حسینی بازی می‌کرد، به نظر شما بازهم مردم اینقدر می‌خندیدند؟ من که فکر نمی‌کنم در آن صورت دیگر کسی می‌خندید و خندیدن به این فیلم کار سختی می‌شد. شاید هم بهتر می‌شد.

*با این اوصاف وقتی آقای کاهانی در جشنواره خنده تماشاگران را دیدند، واکنش شان چه بود، احساس ناراحتی نکردند؟
به هر حال یک جاهایی می‌دانستیم این اتفاق شاید بیفتد ولی انتخاب بازیگر هم در تشدید این ماجرا تاثیر داشت. این را به عنوان مثال درباره حضور خودم در نقش ها و موقعیت های جدی گفتم.

*شما هیچ وقت از کلیشه شدن نترسیدید؟
طبیعی است خیلی وقت ها ترسیدم و نگران هستم. اما جلوی این روند کلیشه و تکراری شدن را گرفتن، کار سختی است البته تا آنجا که ممکن است، دارم سعی می‌کنم با این روند مبارزه کنم. پذیرفتن نقش هایی مثل مامور نیروی انتظامی‌ فیلم کاهانی یا دبیر شیمی‌ ساده لوح ورود آقایان ممنوع که با کارهای دیگرم متفاوت است را به همین خاطر انجام می‌دهم و سعی می‌کنم در انتخاب هایم دقت کنم و تلاش می‌کنم کارهای بهتری بکنم.

*کمی‌ هم از سال های دورتر بگویید، آن موقع که مشهد بودید. چه شد یک دانشجوی اقتصاد وارد تئاتر شد؟
سال 59 یا فکر کنم شاید هم 60 بود که در کانون پرورش فکری کودکان مشهد مشغول به کار شدم. یک دفعه یک کارگردانی به آنجا آمد و تورم خورد که حسابی رس ام را کشید و آب دیده ام کرد؛ مرحوم حسن حامد که چند جایی هم اسم شان را برده ام. کار تئاتر را با ایشان شروع کردم و هم درس زندگی گرفتم هم اینکه سعی کردیم بازیگری یاد بگیریم و کار کنیم. بعد وارد تلویزیون مشهد شدم. بعد به تئاتر تهران آمدم و وارد تلویزیون شدم تا امروز.

*در پنجمین دهه زندگی، خودتان را هنوز در سربالایی پیشرفت می‌بینید؟
واقعا نمی‌دانم. میل قلبی ام مثل همه این است که پیشرفت کنم. همیشه این دغدغه و فکرها را دارم که همین موقعیت را حفظ کنم یا سعی کنم کارهای بهتری بکنم. همه چیز به آینده بستگی دارد.

*این روزها مشغول دومین همکاری تان با رضا کاهانی هستید. چه شد سر از این کار درآوردید؟
کاهانی دوباره به من پیشنهاد داد در کار جدیدش «بی خود و بی جهت» بازی کنم و از آنجا که همکاری قبلی مان را خیلی دوست داشتم، دوباره این پیشنهاد را با کمال میل پذیرفتم.

*این بار هم باز نقشی جدی دارید؟
بله، این نقشم هم جدی است. شکل و شمایل این کار را خیلی دوست دارم، حتی شاید کمی‌ بیشتر از «اسب حیوان نجیبی است» آن را می‌پسندم. امیدوارم نتیجه کار هم خوب شود.

رضا هرگز نمی‌خوابد

*از فیلم خودتان، «رضا هرگز نمی‌خوابد»، چه خبر؟
مراحل پایانی را می‌گذراند و ان شاءالله در جشنواره نمایش داده خواهد شد.

*آسایش بعد از همکاری موفق تان در «ورود آقایان ممنوع» در اولین کار سینمایی تان هم بازی می‌کند. اینجا هم نقش طنز دارد؟
نه، اینجا آدم ها واقعی هستند اما موقعیت طنز داریم یعنی شخصیت ایشان طنز نیست.

*یک موقعی درباره مرجانه گلچین در بزنگاه گفته بودید یک لیستی از بازیگرها دارید که دوست دارید از آنها در کارهایتان حتما استفاده کنید. داستان این لیست چیست؟
این لیست اسامی‌ بازیگرانی است که به دلایل مخلتف همیشه دوست دارم با آنها کار کنم. طبیعتا این دوستان هم همیشه در این لیست بودند اما درمورد آقای گیتی جاه، همیشه خیلی دوست داشتم با ایشان کار کنم.
 
*چرا؟
چون احساسم این بوده که ایشان حقشان را هیچ وقت از بازیگری نگرفتند و تا آنجایی که بشود و بتوانم، سعی می‌کنم این کار اتفاق بیفتد.

*نقش اول این کار خودتان هستید؟
بله، متاسفانه.

*چرا متاسفانه؟
سخت است هتم کارگردان و هم نقش اول کار باشم.

*شما که هم کارگردان هستید هم بازیگر، پیش نمی‌آید بخواهید در فیلم هایی که بازیگر هستید در کار کارگردان دخالت کنید؟
فکر می‌کنم وظیفه هر بازیگری است که فکر کند و پیشنهادهایی را که خوب است، بگوید. بقیه اش بستگی به کارگردان دارد و اینکه دوست داشته باشد از این پیشنهاد استفاده کند یا نه. در همه کارهایی که بوده ام، آنجایی که به نظرم رسیده در کارگردانی یا حتی در بازی باید چیزی بگویم، گفته ام. این وظیفه بازیگر است.

بازیگران طنز، جدی گرفته نمی‌شوند

اینکه وقتی مردم ما را می‌بینند به فکر خنده و شادی می‌افتند، خیلی بد نیست، اما این مسئله به مرور باعث این شده که بازیگران طنز در ایران خیلی حالشان خوب نباشد. اصولا یک بازیگر دوست دارد در ژانرهای متنوع نقش آفرینی کند، اما در ایران خیلی سریع در یک کلیشه تثبیت می‌شود. همین مسئله باعث  شده خیلی از بازیگران طنز که هیچ وقت جدی گرفته نشدند، سرخورده شده و اتفاق های خوبی برایشان نیفتد.

در خیلی از جاها که برایشان مهم است، تحویل گرفته نمی‌شوند؛ مثلا در جشنواره ها. البته خوشبختانه همه جا ما را دعوت می‌کنند، اما وقتی پای جایزه دادن وسط می‌ آید، خبری نیست. خود خانم آسایش که امسال به دلیل نقش آفرینی در یک نقش طنز جایزه گرفت، در اصل بازیگر جدی است و به عقیده من اگر یک بازیگر کمدی بود، این جازه را به او نمی‌دادند. این طور می‌شود که بازیگران طنز به مرور به ورطه بازی در فیلم هایی که خیلی جالب نیست و خودشان هم خیلی دوست ندارند، می‌افتند. خود من هم فیلم هایی بازی کرده ام که جالب نبوده.

مدیری ظاهرا با زندگی حال نمی‌کند

در کارهای نمایشی که انجام می‌دادیم، در عین حال که همه چیز جدی بود، خودم احساس می‌کردم که تماشاچی با ناخودآگاهی من که به طنز می‌زد، بیشتر همراه است. مثلا دو نمیاش کار کردم با دکتر قطب الدین صادقی. نمایش های هملت و سیمرغ. من و آقای حسن خلیلی فر نقش دوستان هملت را داشتیم. یادم هست با وجود اینکه نقش جدی بود، تماشاچی می‌خندید.
 
در سیمرغ هم من یکی از 30 مرغ بودم که بازهم همین اتفاق افتاد. در نمایش هملت مهران مدیری هم نقش لاهرتیس برادر اوفیلیا را بازی می‌کرد. با هم همانجا آشنا شدیم. دو سه سال بعد از این، هسته اولیه گروه ساعت خوش در نوروز 72 شکل گرفت که شامل مرحوم داوود اسدی، ارژنگ امیرفضلی و مهران مدیری بود که بعد قرار شد ساعت خوش را با بازیگران بیشتری کار کنند. در مرحله اول از 70 نفر تست گرفتند که من در آن حاضر نبودم، اما مدیری بعدا یادش آمده بود و با من تماس گرفت و من هم به گروه محلق شدم. سعید آقاخانی هم از بچه هایی بود که در هملت کار کرد. یوسف صیادی هم در سیمرغ حضور داشت و از همین طریق ساعت خوشی شد.

بزرگ ترین ویژگی مهران مدیری به عقیده من هوش سرشاری است که دارد و توانایی جمع کردن آدم هایی که البته آنها جنم خوبی در بازیگری طنز دارند و امتحانشان را پس داده اند. او سال های سال در اوج بوده و مردم دوستش دارند و این چیز کمی‌نیست. البته او ظاهرا خیلی با زندگی حال نمی‌کند. من چون خیلی رفت و آمدی با مدیری ندارم، در این مورد نمی‌توانم اظهارنظر کنم.

مطالعه را دوست ندارم

زشت است بگویم، اما من مطالعه را اصلا دوست ندارم، همان طور که دوست ندارم کسی هنر را به من آموزش بدهد. من در این مورد تجربه کردن را ترجیح می‌دهم. البته علت اینکه مطالعه نمی‌کنم، این است که قبلا تاثیر کتاب ها را روی خودم دیده ام، مثل وقتی که سری کامل کتاب های کامو را خواندم. من زود تحت تاثیر قرار می‌گیرم و بنابراین از خواندن اجتناب می‌کنم. راه حل من نوشتن درباره چیزی است که باید درباره اش بخوانم. البته من دارم از همه یاد می‌گیرم، اما درس گرفتن را دوست ندارم. دانشگاه را هم به همین دلیل رها کردم.

من و همسر بازیگرم

دغدغه های امروز من شبیه به آدمی‌ است که زن دارد، 16 سال است ازدواج کرده و کارگردان است. مهم ترین چیز هم در زندگی ام، کار است. همسرم در اوایل زندگی مشترک تئاتر کار می‌کرد، اما یواش یواش بی خیال شد. البته الان گهگاه بازی می‌کند. مثلا در فیلم صندلی خالی بازی کرد و نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر شد. کارش خیلی خوب است اما ظاهرا خیلی علاقه ندارد. البته نگاه او جدی است و از دست من حرص و جوش می‌خورد.

پدرم به هنر علاقه ای ندارد
17 سال پیش که ساعت خوش را بازی کردم، 27 سالم بود. آن موقع در اکثر مصاحبه ها راجع به کودکی، خانواده و… حرف می‌زدم و آخرش کار به جایی رسیده بود که همه می‌دانستند من قورمه سبزی دوست دارم. اما برای اینکه شما هم بدانید، ما یک خانواده شش نفره بودیم. چهار برادر و خواهر. این خانواده ربطی به هنر نداشت، اما از سال 58 و 59 کار هنر را شروع کردم، درحالی که سنی هم نداشتم.

در کوچه بچه ها را جمع می‌کردم و نمایش اجرا می‌کردم. همیشه هم اجراها مربوط به زمانی بود که پدرم نبود. او موافق کار من نیست. پدر من کارمند دفتر ترمینال اتوبوسرانی بود و هنوز هم علاقه ای به کار من ندارد. یک بار پدرم وسط یک اجرای خانگی سر رسید و همه میهمانان را ریخت بیرون!


نوشته شده توسط : مدیر | در تاریخ ۱۳۹۵/۱۲/۲۱ ساعت ۰۲ :۵۵ : ۴۶


دسترسی سریع
قالب های 3 ستونه
قالب های 2 ستونه
ابزار وبلاگ نویسان
آموزش وبلاگ نویسی
گالری عکس
آپلود عکس
بازی آنلاین
موسیقی لایت
بازی آنلاین

بازی آنلاین 660 بازی
بازی های دخترانه 16 بازی
بازی های ورزشی 97 بازی
بازی های تیراندازی 124 بازی
بازی های فکری 209 بازی
بازی های اکشن 126 بازی
بازی های مسابقه ای 50 بازی
بازی های متفرقه 38 بازی
بازی های محبوب

لینک ها
بک لینک شما در این مکان
کلیه حقوق متعلق به سایت نایت اسکین می باشد © Night-Skin.com 2004 - 2024