خبرآنلاین: چند روز پس از جدایی غلامحسین پیروانی از ابومسلم ناگهان خداداد عزیزی هم استعفا داد تا مشخص شود شرایط درونی این تیم مشهدی نه تنها مطلوب نیست که با مشکلات عمیقی دست و پنجه نرم می‌کند. با حماسه‌ساز ملبورن در همین خصوص و مسائل مربوط به تیم‌ملی گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
* شما تقریباً یک هفته پس از جدایی غلامحسین پیروانی از ابومسلم استعفا کردید، در این باشگاه چه می‌گذرد که سرمربی و مدیرفنی قید کار را زده‌اند؟
بحث مالکیت باشگاه موضوع کمی نیست، گروه کنونی میلیاردها تومان خرج کرده و مالکین قبلی هنوز مالکیت باشگاه را به نام مدیران کنونی نکرده‌اند. این‌ها هم حق و حقوقی دارند، کلی هزینه کرده‌اند و می‌گویند از این به بعد هزینه نمی‌کنند چون معلوم نیست مالکیت به نام‌شان بشود. وقتی هزینه نشود، تیم حاشیه پیدا می‌کند. وقتی بازیکن پولش را نگیرد، حاشیه ایجاد می‌شود و دیدیم صلاح نیست بمانم و استعفا دادم.
* اکثر بازیکنان‌تان 40-30 درصد از قراردادهایشان را گرفته‌اند.
بخشی از مطالبات را دریافت کرده‌اند، موضوع برای هفته‌ها و ماه‌های دیگر است.
* شما مطالبات‌تان را دریافت کردید؟
من برای پول با ابومسلم همکاری‌ام را آغاز نکردم که به خاطر پول آن را به اتمام برسانم. اصلاً پولی نخواسته و نگرفته‌ام.
* اوضاع ابومسلم در جدول امیدوارکننده هست؟
مگر چند امتیاز با صدر جدول فاصله داریم؟ هنوز نیم‌فصل هم نشده، تیم خوبی داریم که پتانسیل لیگ‌برتری شدن را دارد اما حاشیه‌های اطراف باشگاه و تیم و درواقع فوتبال مشهد بیشتر از پرسپولیس و استقلال است. توجه داشته باشید جو مشهد خاص خودش است!
* در سال‌های اخیر کمتر کسی در مشهد دوام آورده است.
نیازی به توضیح نیست. همه شرایط را می‌دانیم.
*در مورد تیم‌ملی صحبت کنیم و بحث تعویض کروش.
برای چه کروش باید تعویض شود، کروش برود چه کسی می‌آید؟ فرگوسن، گواردیولا یا مورینیو؟ کروش مربی بزرگی است. اصلاً فرض کنید بزرگتر از او بیاید، بازیکنان نسل کنونی ما ناگهان پوست می‌اندازند و فوتبال مدرن انجام می‌دهند یا دارای خلاقیت می‌شوند و مثل علی دایی و کریم باقری نتیجه عوض می‌کنند. حالا چه کارشناسی پیشنهاد کرده کروش عوض شود؟
* تعدادشان زیاد نیست.
بالاخره هر کسی نظر خودش را دارد و برایش محترم است.
* قبل از جام‌جهانی 98 رفتن مایلی‌کهن شوک بزرگی بود و تیم با وی‌یرا به جام‌جهانی صعود کرد.
شرایط آن تیم فرق می‌کرد. انصافاً در خلوت خودتان کیفیت تک‌تک بازیکنان نسل 98 را با نسل کنونی مقایسه کنید. فقط بزرگ بودن مربی مهم نیست، ابزار هم اهمیت دارد. شما یک پزشک را بدون ابزار لازم اگر مجبور به جراحی کنید، موفق هم که باشد عواقبی نظیر عفونت در پی خواهد داشت. یا پراید را بدهید دست شوماخر و بگویید برود در مسابقات فرمول یک مقام بیاورد. شرایط فوتبال کنونی ما خیلی خوب نیست که از آن انتظار شق‌القمر داشته باشیم. البته کروش هم اشتباهاتی داشته ولی مقصر صددرصد ناکامی‌ها نیست. انتقادی که به او دارم، تعطیلات بی‌مورد لیگ و کم‌توجهی به نیروهای جدید است.
*باخت مقابل ازبکستان امیدهای ما را برای حضور در جام‌جهانی برزیل خیلی کمرنگ کرد.
بله شانس خیلی کمی داریم، تیم ما جوان و کم‌تجربه نیست. مانده‌ام این‌همه بازیکن باتجربه چطور ایستادند و ضربه ایستگاهی ازبکستان را تماشا کردند، عناصر دفاعی شامل هافبک و مدافعان نباید می‌گذاشتند توپ نزدیک شش‌قدم شود.
*رحمتی نمی‌توانست خروج کند؟
این هم از آن حرف‌های عجیب و غریب است. مگر دروازه‌بان روی ضربه ایستگاهی مستقیم که کوتاه ارسال می‌شود، خروج می‌کند؟ توپ از پشت جریمه به صورت عمقی و کوتاه ارسال شد و مدافعان باید آن را از نزدیکی خط 18قدم می‌گرفتند و حتی ترتیب ضدحمله می‌دادند.
*به نظر شما برای بازی‌های غرب آسیا نیازی هست خود کروش با تیم دوم ایران همراه باشد؟
باید برود و با جوان‌ها کار کند و از میان آنها 7،6 بازیکن خوب را به تیم اصلی اضافه کند. ما با این 11 نفر فعلی که نمی‌توانیم برویم جام‌جهانی و جام ملت‌های آسیا باید تیم جوان‌تر شود.
