مدرسه براي افراد بيشماري تداعي کننده خاطرات خوب و زيبايي است که در هر سني يادآوري آن ها برايشان لحظات شيريني را مي سازد. آيا به عنوان والدين يک دانش آموز مي دانيد چگونه مي توانيد به فرندانتان در راه کسب علم و دانش بهتر و بيشتر کمک کنيد که در آينده خاطرات زيبا و خوبي از دوران مدرسه اش در ذهن داشته باشد. براي اينکه بتوانيد به بهترين حالت به فرزندتان کمک کنيد بايد کاري کنيد تا موفق باشند و براي اين کار با نکات کوچک مي توانيد موفقيت هاي بزرگي را براي آنها بسازيد. در اين مطلب تلاش شده تا آن پندهاي کوچک را به شما که نقش والدين دانش آموزان را برعهده داريد، يادآوري کرده تا فرزندانتان بتوانند در تحصيل خود موفقيت هاي بزرگي را به دست آورند.
1) نسبت به مدرسه برداشت مثبتي داشته باشيد: وقتي پدر مي گويد: «من هميشه به مدرسه علاقه مند بوده ام، مطالبي که در مدرسه ياد گرفته ام در فهميدن مسائل مربوط به زندگي و کارم کمک زيادي به من کردند»; غيرمستقيم به فرزندان خود کمک مي کند تا احساس مثبتي نسبت به مدرسه کسب کنند. زماني که مادر مي گويد: «بگذار مسائل و تکاليف درسي تو را ببينم، شايد در فهم سوالات بتوانم کمکت کنم.» چيزي بيش از کمک به کودک عرضه مي کند. او در حقيقت مي گويد: «اين مهم است که تو بايد خودت آن را انجام بدهي، ليکن من کمک خواهم کرد تا کاري را که بايد انجام دهي، خوب بفهمي.»
2) کودکان را در بحث هاي خانوادگي شرکت دهيد: خانه اي که در آن والدين و کودکان فرصت بيان نظرات خويش را نسبت به اشيا» و موضوعات مورد علاقه خود داشته باشند فرصت مناسبي براي يادگيري به کودکان مي دهد که هيچ مدرسه اي نمي تواند با آن برابري کند، کودک از گفتگوهاي سر غذا، بيش از تمام مدت روز در مدرسه چيز ياد مي گيرد.
3) فرزند خود را در مسير موفقيت قرار دهيد: کودکان نيز مانند بزرگسالان، در اثر موفقيت هاي متناوب به موفقيت خو مي گيرند. آنها به خود اطمينان پيدا کرده و از خويشتن انتظار موفقيت دارند. اينگونه کودکان در مدرسه موفق و در خانه شاد و مسرور هستند. شکست نيز شکست هاي بعدي را به دنبال دارد. کودکان به موفقيت هاي روزانه احتياج دارند. آنها بايد آگاهي يابند که والدينشان از موفقيت آنها اطلاع حاصل کرده و به وجودشان افتخار مي کنند. والدين بايد به کودکان بفهمانند که موفقيت يک روياي دور و غيرقابل دسترس نيست، بلکه موفقيت درزمان حال هم موجود و ممکن است.
4) تمرکز حواس: کودکان بايد حواس خود را متمرکز کنند. هر بار که کودک به تلاش خود براي يافتن پاسخ ادامه دهد، توانايي او فزوني مي يابد. يعني به تفکر مداوم و اصرار در تفکر عادت مي کند. والدين بايد کودکان خود را به اين روش تشويق کنند که هنگام کار، به کار و هنگام بازي به بازي کردن بپردازند. اين روش براي زندگي روش خوبي است.
5) ترس از شکست را کاهش دهيد: وقتي به کودک مسئوليت خيلي زياد بدهيد، نگراني او گسترش مي يابد. اگر مسئوليت خواسته شده از کودک بسيار اندک باشد، کودک وابسته و تابع بار مي آيد. بين اين دو، يک محوطه وسيع و پهناوري وجود دارد که کودکان در آن شاد، موفق و آرام مي باشند. اين همان روابطي است که والدين بايد براي دست يافتن به آن کوشش کنند. والدين دراعمال کنترل وانضباط بايد تا جايي پيش روند که کودکان اخذ تصميم را فرابگيريند. همزمان با اين، کودکان بايد مسئوليت تميزي، نظافت و نگهداري از اتاق و وسائل شخصي خويش را به عهده بگيرند.
6) کمک کنيد تا فرزندان شما مرکز توجه خود را گسترش دهند: انسان هرچه بيشتر بداند، نيازمندي و گرايش او به دانستن بيشتر مي شود. تکميل الگوي ادراک و تفاهم در مغز، سبب کسب لذت شادي مي شود. هرچه دامنه دانش بيشتر باشد، زمينه هاي زيادتري را مي توان به آن اضافه نمود. وقتي فرزند شما عقايد و نظريات را به زبان خود بيان مي کند، او آنها را به الگوي تفکر خود تبديل مي نمايد.
7) استعدادهاي ويژه را تشويق کنيد: اگر کودک به هنر علاقه مند است و تقريبا همه وقت خود را صرف آن مي کند، يا عاشق آثار هنري بوده و خود به خلق آثار هنري مي پردازد، تمام اين علائق و فعاليت ها مفيد هستند. البته تا جايي که به نمرات مدرسه و توانايي تحصيلي اش لطمه اي وارد نشود. در غير اينصورت والدين بايد دست به اقدام بزنند. براي يک دختر و پسر جوان اين امکان وجود دارد که شانس موفقيت خود را در پي کسب چنين تجربه هايي از دست بدهند. نگذاريد که اين اتفاق براي فرزندان شما پيش بيايد. اگر والدين سعي نکنند علاقه اي را که کودک قبلا داشته از بين ببرند، بيشتر موفق خواهد شد. بگذاريد که او علاقه خود را حفظ کند و در همان موقع او را تشويق کنيد تا به موضوعات ديگر نيز علاقه مند گردد. مخصوصا به موضوعات درس مدرسه.
8) خلاقيت و کنجکاوي را تشويق کنيد: کودکان گرايش و ميل پايدار و خاموش نشدني براي خلاقيت، ساختن و اکتشاف دارند. کنجکاوي و خلاقيت در وجود آنها نهفته است و رشد طبيعي آنها بدون وجود اين عوامل و خصوصيات دچار وقفه مي گردد. وقتي کودک تصوير عجيب و غريبي به مادر خود نشان مي دهد، مادر مي گويد: «عجب تصوير قشنگي! راجع به اين برايم صحبت کن.» اين مادر هرگز اين اشتباه را نمي کند که بگويد: « تو يک اسب کشيده اي» درصورتي که ممکن است منظور کودک تصوير کشتي بوده باشد. اگر والدين اين اشتباهات را تکرار کنند، ممکن است کودک سعي خود را در ترسيم نقاشي کنار گذاشته و يا نتيجه کوشش هاي هنري خود را ديگر به مادر نشان ندهد.
9) طريقه برقراري ارتباط را به کودک خود ياد دهيد: کودکان نياز دارند تا در به هم پيوستن نظريات، نيازمندي ها و افکارشان و بيان آنها به صورت کلامي، تمرين کنند. خواندن کتاب، کودک را کمک مي کند تا لغت هاي جديدتري ياد بگيرد و مطالب و اهداف خود را بهتر بازگو کند. در گوش دادن داستان بي پايان کودک صبر و حوصله نشان دهيد. اين همان طريقي است که کودک لغات تازه را ياد مي گيرد. زياد به او تذکر ندهيد(مطالب را در دهان او بگذاريد). کودک بايد ياد بگيرد که در صورت لزوم شخصا مطالب خود را بيان نمايد.
10) از آموزگاران کمک بگيريد: نزديکترين مرجع استفاده از افراد متخصص براي حل مشکلات يادگيري دانش آموزان، آموزگاران و مشاوريني هستند که در مدرسه با فرزند شما کار مي کنند. با کمي نقشه و پيش بيني، اين امکان را به دست خواهيد آورد که بهترين کمک را از آنان بگيريد. در اين راه منتظر پيش آمدن مشکل نشويد. باب آشنايي را باز کنيد.
11) در مسئوليت ها شريک هستيد: در اکثر موارد همکاري در تشريک مساعي پدر و مادر است، که دانش آموزان موفق به وجود مي آورد. گاهي يک پدر ترقي خواه، مادر قدرتمند، عمو يا دائي فهميده و يا حتي يک همسايه و دوست مي تواند آتش اشتياق، موفقيت هاي تحصيلي و آموزشي را در کودکان شعله ور سازد. در اين راه محيط خوبي براي مطالعه به وجود آوريد. تشويق، پشتيباني، پيشنهاد و پاسخ به سوالات، اقداماتي هستند که نبايد فراموش شوند.
