من خودم از آن دسته آدم های حسود نیستم. وقتی نامزدم از ظاهر دختر صندوقدار رستوران تعریف می کند یا می گوید دختر جذابی است و نوبتش را در بانک به او داد، من فقط خنده ام می گیرد. اما وقتی یکی از همکاران یا دوستانم کاری که چهار سال برای به دست آوردن آن زحمت کشیده بودم را می گیرد، یا اینکه در ظاهر می گویم «چقدر عالی و برایت خیلی خوشحالم» اما در ذهنم به این فکر می کنم که اصلاً به اندازه من شایسته آن کار نیست.
در دو هفته بعدی که از حقوق بالای کارش و اتاق کار عالی که برای او در نظر گرفته اند تعریف می کند، حس حسادت در روانم جاری می شود. برایش خوشحالم؟ البته که هستم. تا جایی که برنامه می ریزم که هیچوقت به سمت اتاق کار او راهم نیفتد. تا حدی که گفتگوی درون ذهنم مدام نقص های او را تکرار می کند. نمی دانم، شاید من هم جزء دسته افراد حسود باشم. راستش افکارم من را ترسانده است. آیا من دوست بدی هستم؟ آدم بدی هستم؟
مطمئناً حسادت تجربه ای است که برای همه ما پیش آمده است. و بله، کاملاً حسی طبیعی است. همه ما گاه و بیگاه دچار آن افکار حسودانه می شویم: «اون دختره خیلی لاغر و بدهیکله و حال منو بهم میزنه و اصلاً لیاقت پسر به اون خوش تیپی رو نداره!» این افکار چیز ترسناکی در خودشان ندارند. این دقیقاً حس دفاعی است که وقتی احساس آسیب پذیری می کنیم به سراغمان می آید وقتی فردی دیگر بخاطر چیزی که ما دنبالش بوده ایم به مقام و افتخار می رسد.
در واقع، بالاتر از طبیعی بودن، حس حسادت می تواند چیز خوبی هم باشد. به آن بعنوان مربی خصوصی احساسات نگاه کنید که به شما برای سخت تر کار کردن برای چیزی که می خواهید به دست آوردن یک کار بهتر، رابطه ای قوی تر یا خوش هیکل تر شدن انگیزه می دهد.
بررسی عدم امنیت
زنان مدرن امتیاز انحصاری در مورد حسادت ندارند. هیچ فرهنگی در گذشته و حال و هیچ کجای جهان بدون این حس وجود ندارد. حس حسادت هم مثل همه احساسات دیگر، برگشت به خصایل پیشینیان مان است و به انسان ها کمک می کند با از بین بردن رقباء روابطی شکل داده و آنها را مستحکم کنند. حسادت واکنشی محافظتی در برابر یک تهدید است. واکنش بدن به هر تهدیدی یکسان است: جنگ یا گریز، چرا که هورمون استرس در بدن، کورتیزول، فوران می کند. به همین دلیل است که حسادت اینقدر احساس بدی به ما می دهد.
متاسفانه، خانم ها بخاطر نوع روابطشان با هم بیشتر در معرض این احساس هستند تا مردها. دوستی های خانم ها، چه شخصی و چه کاری، معمولاً شامل تبادل مقدار زیادی اطلاعات می شود. خانم ها معمولاً به واسطه تشابهاتشان در زندگی و چیزهایی که با آنها دست و پنجه نرم می کنند، با هم مرتبط می شوند. اگر آن تشابهات از بین برود مثلاً دو زنی که از کارشان متنفر هستند، یکی از آنها ناگهان کاری فوق العاده عالی پیدا می کند احساس می کنیم که دوستی مان در خطر است و از خودمان می پرسیم، «چرا این اتفاق برای او افتاد نه من؟»
بخشی از مشکل اینجاست که از نظر تاریخی، دستاورد یک زن، فقدان دیگری بوده است. ما فکر می کنیم که برای همه ما به اندازه کافی وجود ندارد و برای کار، همسر، بچه ها و ظاهرمان مدام با هم رقابت می کنیم. مردها هم با هم رقابت می کنند اما بدون حسادت. مردها در مسابقات ورزشی می توانند رقیبانی سرسخت برای هم شوند اما بعد از آن با هم بیرون می روند و غذا می خورند. اما خانم ها چنین تفکیک مشخصی ندارند. اما چطور می توانید قبول کنید که به دوستانتان حسادت می کنید؟
احساس گناه، خجالت و بقیه چیزهای بی ارزش
در واقع مشکل اصلی حسادت، احساسی است که بخاطر آن نسبت به خودمان پیدا می کنیم. آزیتا، 24 ساله، منشی و ناظم مدرسه شدیداً در مورد بارداری همکارش هیجان زده بود – تا زمانی که حالت تهوع صبح هایش شروع شد، آن زن هیچوقت نفهمید که شکایت هایش به گوش آزیتا چقدر ناراحت کننده بود که در 21 سالگی دچار سندرم تخمدان پلی کیستیک شده بود و دکترها تشخیص داده بودند بارداری او غیرممکن خواهد بود. آزیتا می گوید: من به طرز باور نکردنی به او حسادت می کردم. آرزو داشتم آن حالت تهوع ها و ورم پا و کمردرد را تحمل کنم. احساس می کردم او حق شکایت کردن از وضعیت خود را ندارد و بخاطر این تجربه جدید واقعاً باید شاد باشد. وقتی حال همکارش بهتر شد و توانست از بارداری خود لذت ببرد، این احساسات هم در آزیتا متوقف شد. اما واقعاً بخاطر آن افکار احساس گناه می کرد.
خیلی وقت ها هم رفتارهای ناشی از حسادت اینقدر ساده نیستند. فرد برای برطرف کردن احساس خود شروع به غیبت کردن و بدگویی می کند.
اما چطور می توانید این حس دشمنی درونی را خفه کنید؟ یک راه شناختن و تشخیص این احساساتتان است. وقتی من در مورد کار جدید دوستم پیش نامزدم شکایت می کردم و او به من گفت که دارم حسودی می کنم، قبول نکردم. اما باعث شد که فکر کنم. فهمیدم که حسودی کرده ام. خوب حالا باید چه بکنم؟
در مورد آن حرف بزنید. قبول کنید که برای دوستتان خوشحال هستید اما به ترفیع درجه او حسادت می کنید. بیرون آوردن این احساس به شما برای گذشتن از آن کمک می کند. البته وقتی من به دوستم اعتراف کردم، او اصلاً ناراحت نشد و من هم حالم بسیار بهتر شد. همچنین از خودتان بپرسید واقعاً کاری که دارید می کنید را می خواهید؟ من اینطور نبودم. من کارم را دوست دارم، حتی آن دفتر کار مسخره و حقوقش را.
اما حرف زدن در مورد آن همیشه با آشنایان عادی کمک نمی کند. در این موارد، خودتان را بخاطر احساس حسادتتان متهم نکنید، و ببینید چه چیزی موجب آن شده است. حسادت ممکن است در نقاطی که ما احساس عدم امنیت می کنیم ایجاد شود، چه کارمان باشد، چه زندگی شخصی مان، سلامتی مان، موقعیت اقتصادی مان یا هر چیز دیگر. با فکر کردن در مورد اینکه چطور می توانید آن موقعیت را هر چند کم تغییر دهید، به حسادتتان غلبه کنید.
و آخر اینکه، یک قدم به عقب بردارید و تصویر را با دید بازتر نگاه کنید. هر کسی راه خود را دارد و اتفاقات خوب در زمان های مخنلف برای آدم های مختلف می افتد. ممکن است حسادت شما را به راه درست انداخته باشد!
