گفتگو و ارتباط سالم رمز موفقیت هر رابطه است. اما خیلی وقت ها، نامزدهای تازه کار نمی دانند چطور می توانند از این مهارت برای بهتر کردن ارتباط شان بهره ببرند. مهارتی که می تواند اختلافات دوران نامزدی را کم کند. ما به شما روش هایی را آموزش می دهیم تا مکالمه ای موفق تر داشته باشید.
گفت و گو با همسر
مکالمات باز داشته باشید: یعنی فرصت بدهید گفتگو شکل بگیرد. طرف مقابل حرفش را بزند و شما گوش دهید و شما هم حرفتان را بزنید و او کاملا گوش کند.
با خودتان فکر کنید و زمانی را به خاطر آورید که احساس ریلکس بودن و راحتی داشتید، طوری که تصور می‌کنید شما و همسرتان واقعاً به دقت به حرف‌های هم گوش می‌کرده‌اید.
بعد، به وقتی فکر کنید که هرکدام از شما سرسختانه سر حرف خودتان ایستاده بودید و به نظر می‌رسید که هیچکدام از شما به حرف‌های دیگری گوش نمی‌کند.
اینها نشانه‌های باز و بسته بودن گفتگوی بین شماست. خیلی مهم است که ببینید آیا این احساس آزادی و باز بودن گفتگو را در مکالماتتان می‌بینید یا خیر. و وقتی آن لحظه‌هایی که گفتگوی بازی با همسرتان دارید را می‌فهمید، حتی اگر فقط چند لحظه طول بکشند، ببینید چه می‌کرده‌اید، چطور حرف می‌زده‌اید و از چه کلمات و لحنی استفاده می‌کردید. سعی کنید از بعد آن بیشتر از آن روش‌های گفتگو استفاده کنید.
درگفت وگو به عنوان شنونده باید بتوانیم این احساس رابه طرف مقابل بدهیم که به اواعتماد داریم تا بتواند ذهن باز داشته باشد و هم این که به واسطه ی اعتمادی که به او می کنیم ، ذهن خودمان هم برای دریافت حرف هایش باز می شود. اگر فقط به اندازه ی چند دم وبازدم به خود فرصت دهیم، تامل کنیم و بعد شروع به حرف زدن کنیم، فضای جنگ را به یک گفتگوی موثر تبدیل کرده ایم.
صادق باشید: از چیزی صحبت کنید که حقیقتاً برایتان مهم است، نه برای تظاهر. با صداقت و بطور مشخص منظور خود را بیان کنید. در فضای صداقت که محیط مناسب برای گفتگوی واقعی است، انسان می تواند آن چه برای گفتن دارد و نیاز به ابراز آن را در خود احساس می کند، بگوید. نباید مطالب را مخفی کرد و مسکوت گذاشت. حق کلام وقتی ادا می شود که با صداقت و شفافیت همراه باشد و این بدان معنانیست که انسان دهان به وراجی باز کند. جان کلام در آن است که مستدل باشد و باید توجه داشته باشیم که آن چه برای گفتن داریم و هنوز به بیان نیامده است، ابتدا به کلام درونی و سپس به سخن درآوریم.
احترام بگذارید: برای اینکه بتوانیم شخصی را دقیق و کامل بفهمیم باید به او احترام بگذاریم. برای احترام گذاشتن به کسی ابتدا باید توجه خود را از هیاهوی فعالیت های اطرافمان دور کنیم و ساکت باشیم. این کار به ما بینشی می دهد که بتوانیم به نقطه ای برسیم که افراد را همان طور که هستند بپذیریم نه آنگونه که ما از آنها توقع داریم. برای احترام گذاشتن به کسی ابتدا باید توجه خود را از هیاهوی فعالیت های اطرافمان دور کنیم و ساکت باشیم. این کار به ما بینشی می دهد که بتوانیم به نقطه ای برسیم که افراد را همان طور که هستند بپذیریم نه آنگونه که ما از آنها توقع داریم.
از چیزی صحبت کنید که حقیقتاً برایتان مهم است، نه برای تظاهر. با صداقت و بطور مشخص منظور خود را بیان کنید. در فضای صداقت که محیط مناسب برای گفتگوی واقعی است، انسان می تواند آن چه برای گفتن دارد و نیاز به ابراز آن را در خود احساس می کند، بگوید
خوب گوش کنید: بسیاری اوقات ما موقع گوش دادن توجه و حضور ذهن کافی نداریم، حضورمان بیشتر فیزیکی است و ظاهرا به طرف مقابل نگاه می کنیم و حرف ها را دنبال می کنیم ولی در واقع به مسایل مختلفی فکر می کنیم. با گوش دادن مۆثر نیمی بیشتر از مسیر از گفتگوی بالنده طی می شود.شرط خوب گوش دادن این است که ذهنمان را ساکت کنیم، در فکر جواب نباشیم ، قضاوت نکنیم ، به کارهای دیگرمان فکر نکنیم و حضور ذهن و توجه کافی به گوینده داشته باشیم.
پیش داوری نکنید: خیلی وقت ها قبل از آنکه طرف مقابل منظور خود را توضیح دهد، ما او را پیش داوری کرده ایم و به قضاوت گذاشته ایم. ما معمولا کمتر متوجه می شویم که عینک خاصی را به چشم زده ایم که ادراک و برداشت های ما را، با قاطعیت شکل می دهد و آن ها را محدود می کند، زیرا این نوع برداشت در طول زندگی و از دوران کودکی در ما نفوذ کرده و ارزیابی های سریع، برخوردهای سریع و جهت گیری های فوری در زندگی ، احساس امنیت به وجود آورده است تنها در صورتی که بفهمیم به چه میزانی وابسته به آن ها هستیم قادر خواهیم بود در آن ها تجدید نظر کنیم و تله های فکری را کنار بگذاریم.
منبع:سپیده دانایی، کانون گفتگو/تبیان
