ستاره دریایی در بستر آبهای سراسر دنیا، به ویژه در آبهای گرم هندوستان و اقیانوس آرام یافت می‌شود. شکل ستارههای دریایی شبیه به ستاره است. آنها ماهی نیستند و سر و مغز ندارند. آنها دارای پنج بازو یا بیشتر، بخش مرکزی بدن و یک دهان هستند.
– هر ستاره دریایی صدها مکنده قوی به نام پاهای لولهای دارد که اگر وارونه شود، با استفاده از این پاها میتواند به حالت اول بر میگردد.
1) ابتدا انتهای بازوهای خود را خم میکند تا با پاهای لولهای خود سنگی را بگیرد.
2) بعد از آن، خودش را به آرامی به روی آن میکشد.
3) با انداختن خود به روی سنگ به حالت اول برمیگردد و به راهش ادامه میدهد.
– 1500 گونه ستاره دریایی در اقیانوسهای دنیا وجود دارد. تعداد زیادی از آنها رنگهای روشن دارند.
– برخی از ستارههای دریایی مثل این یکی، بازوهای زیادی دارند. اگر ستاره دریایی یکی از بازوهای خود را از دست بدهد، بازوی دیگری به جای آن در میآید.
– ستاره دریایی صدف میخورد. برای این کار با مکندههای قدرتمند خود دو قطعه صدف را باز میکند، سپس معده خود را از طریق دهان به بیرون میراند و بر روی پیکر صدف میاندازد.
– ستاره دریایی خاردار از مرجانها تغذیه میکند و به همین دلیل میتواند صدمههای جدی به صخرههای مرجانی وارد کند.
– ستارههای دریایی نسبت به تغییر روشنایی عکسالعمل نشان میدهند، نقاط حساس به نور در انتهای بازوهای آنها قرار دارد.
– برخی از ستارههای دریایی در سال بیش از یک میلیون تخم میگذارند.
نوع تقارن در ستاره دريايي
بيشتر با داشتن دستگاه و تقارن دو طرفي بعد از طي مراحل جنيني، مشخص مي‌شوند. بيشتر جانوران داراي تقارن دو طرفي، اين نوع تقارن را حفظ ميکنند، اما در چند گروه مانند ستاره دريايي، در حين تغيير شکل و تبديل شدن به حالت بالغ، صاحب تقارن شعاعي ثانويه مي‌شوند.
پنج يا بيش از پنج بازو که از بخش مرکزي بدن اين ماهي بيرون زده‌اند، تقارني شعاعي را در بدن را اين جانور بوجود آورده‌اند. در حقيقت گفته مي‌شود که بدن نياکان ستاره ماهيها تقارن دو طرفه‌اي داشته‌اند که ستاره‌هاي دريايي امروز هم بقايايي از همان ساختار بدني را حفظ کرده‌اند. چنين جانوران بالغي همانند جانوران داراي تقارن شعاعي، کم تحرک، ساکن و بدون سر مي‌شوند.
دستگاه گردش آب
دستگاه گردش آب، از طريق يک سري مجاري سلولي پر از آب دريا عمل مي‌کند و در حرکت و تغذيه نقش دارد. اين دستگاه توسط صفحه‌اي آبکش مانند که در سطح فوقاني بدن و نزديک زاويه ميان دو بازو واقع شده، با آب اطراف در ارتباط است. يک مجراي ويژه، آب را از صفحه آبکشي به يک مجراي حلقوي در داخل بدن منتقل مي‌کند و از اين مجرا هم 5 مجراي شعاعي خارج مي‌شوند که هر کدام به درون يک بازو مي‌روند.
پاهاي لوله‌اي با دريافت آب از طريق مجراها، مي‌توانند به عنوان پاهاي حرکتي بکار آيند. همين پاها هنگامي که بر سطحي جامد فشرده شوند، مانند بادکش عمل ميکنند که مي‌تواند فشاري يکنواخت و مداوم بر صدف دو کفه‌ايها وارد آورد و پس از خسته شدن جانور، دو کفه آن را از هم بگشايد.
بدين سبب وجود ستاره دريايي در محلهاي پرورش صدفهاي خوراکي، مضر است. پاهاي لوله‌اي موجود در طول هر بازو، طوري رديف شده‌اند که حاشيه شيار آمبولاکرال را مي‌گيرند. اين شيارها به دهان که در مرکز سطح زيرين واقع است، منتهي مي‌شوند.
دستگاه گوارش و دستگاه عصبي
دهان از طريق يک مري کوتاه، به معده‌اي وسيع مرتبط است که مي‌تواند از دهان خارج شود و به بافتهاي نرم صدف برسد. ذرات غذايي و غذاهاي مايع از مسير روده‌اي کوتاه مي‌گذرند و سپس به جفت غدد بزرگ گوارشي مي‌رسند که هر جفت آنها بيشتر فضاي خالي درون يک بازو را اشغال مي‌کند.
گوارش ستاره ماهي در يک شکم کيسه مانند واقع در مرکز بدن اين ماهي انجام مي‌شود اين شکم برگردارنده مي‌شود و از بدن ارگانيسم بيرون مي‌رود و غذا را در بر مي‌گيرد بعضي گونه‌ها از تحمل بالاي سيستم‌هاي آوندي آبي خود براي باز کردن صدف نرم‌تنان و تزريق شکم خود به داخل اين صدفها استفاده ميکنند. دستگاه گوارش به يک سوراخ دفعي کوچک در مرکز سطح فوقاني ختم مي‌شود.
يک حلقه عصبي هم دور مري را فرامي‌گيرد و به مجراي حلقوي نزديک است. از اين حلقه عصب شعاعي منشعب مي‌شوند و به درون بازوها مي‌روند. اين اعصاب در ته شيارهاي آمبولاکرال قرار دارند و در نوک هر بازو، به يک کله چشمي منتهي مي‌شوند.
منبع:tebyan.net
shahedzar4a.blogfa.com
