چرا به مشهد سفر کنیم؟
شور و شوق زیارت بارگاه منور امام رضا (ع) یکی از دلایل انتخاب تور مشهد است؛ اما چه جاذبه ها و دلایل دیگری برای مصمم کردن ما به سفر مشهد وجود دارد؟ مراکز خرید، جاذبه های طبیعی، بناهای تاریخی، پارک های تفریحی و پارک آبی و هتل لوکس و لاکچری، این شهر را به یکی از مدرین ترین و پر بازدید ترین کلان شهر های ایران تبدیل کرده است. در ادامه با ما همراه باشید تا با دلایل سفر به مشهد آشنا شوید. رزرو تور مشهد,آفر تور مشهد,تور لحظه آخری مشهد
آب و هوا در مشهد و بهترین زمان سفر
هر فصلی در مشهد زیبایی خاص خود را دارد. مشهد دارای آب و هوای معتدل و نسبتا خشک است. فصل تابستان در مشهد کرم و خشک است و زمستان های این شهر نیز سرد و خشک است. بارش های پراکنده بیشتر در فصل های پاییز و بهار در این شهر اتفاق می افتد. بهترین زمان سفر به مشهد فصل های پاییز و بهار است. در این فصل ها هوا دمای مطبع و دل پذیری دارد نه گرمای ازار دهنده تابستان وجود دارد و نه هوای بسیار سرد و خشک زمستان. البته بهترین زمان سفر به مشهد به اعیاد و مناسبت های مذهبی وابسته است.
بهترین هتل های مشهد
هتل های مشهد به دو نوع هتل های لوکس و گران قیمت و هتل های معمولی ارزان قیمت دسته بندی می شوند. از جمله هتل های لوکس و گران قیمت در شهر مشهد می توان به هتل قصر طلایی، هتل مجلل درویشی، هتل ایران مشهد و… اشاره کرد. از هتل های ارزان قیمت جهت اقامت مسافران تور ارزان مشهد می توان به هتل تهران، هتل رضا، هتل بارانا، هتل توکل، هتل فیروزه توس و… اشاره کرد.
بهترین مراکز خرید مشهد
از نظر بسیاری از مسافران مشهد بهترین فعالیت بعد از زیارت مرقد امام رضا، گشت و گذار در مراکز خرید مشهد و خرید سوغاتی و صنایع دستی است. مشهد مملو از بازار های قدیمی و مراکز خرید مدرن است. از بهترین مراکز خرید مشهد می توان به مرکز خرید مشهد، مرکز تجاری الماس شرق، مرکز خرید آلمان، مشهد مال، مرکز خرید خورشید، مرکز خرید کاسپین مد و… اشاره کرد.
مراکز تفریحی و گردشگری مشهد
قطعا حرم امام رضا (ع) مهم ترین جاذبه گردشگری و یکی از مراکز مذهبی مهم و پر بازدید در ایران است. اما مشهد جاذبه های تاریخی و گردشگری دیگری نیز دارد که از مهم ترین ان ها می توان به ارامگاه فردوسی و و نادر شاه اشاره کرد که از مهم ترین ابنیه تاریخی مشهد هستند. یکی از بهترین مراکز تفریحی در مشهد، پارک های آبی آن هستند. مشهد دارای 4 پارک آبی بزرگ است که مشهور ترین آن ها سرزمین موج های آبی نام دارد. از دیگر پارک های آبی مشهد می توان از پارک آبی ایرانیان، سرزمین موج های خروشان و پارک ساحلی آفتاب نام برد. در سفر با تور لحظه آخری مشهد حتما سری عم به پارک های آبی این شهر بزنید
گفته های سیاحان و مورخان درباره مشهد در گذشته
«ماكدونال کنیر» که در عهد فتحعلیشاه (۱۲۱۲ تا ۱۲۵۰) به مشهد آمده، می نویسد: بازار بزرگ در تمام طول شهر به خط مستقیم از مشرق به مغرب، به امتداد سه میل ممتد می باشد. (مسيوفرزر) که [بار دوم] تقریبا در سال ۱۲۳۹ هجری به مشهد مسافرت کرده، می نویسد: «کوچه عمده مشهد همان کوچه ای است که تمام عرض بلد را در آن طی می نماید و از شمال غربی تا جنوب غربی امتداد یافته است. در وسط این کوچه نهری جاری است اما آب آن به واسطه اختلاط با كثافات صفائی ندارد. کنارهای این نهر وقتی با سنگ پوشیده بوده است، تخته سنگ های بزرگ به جای پل به فاصله بر روی نهر انداخته اند ولی اغلب در نهر افتاده و تمام نهر محتاج به مرمت است. از صف های اشجار که در کنار این نهر برپا و سایه افکن بوده هنوز یکی – یکی درختی دیده می شود و یک زمانی حوالی این نهر از جاهای باصفا بوده است و مدخلیت کلی در حفظ و نظافت اهالی داشته. در همین خط راه گاهی چند خانه یا دکان پیش آمده، بلکه بعضی اوقات وسط معبر راهم گرفته است.
«مسيو فریه» مسافر فرانسوی که در سن ۱۸۶۵ [م] به مشهد سیاحت کرده می گوید: «در وسط خیابان نهری است عظیم که در دو طرف آن درخت چنار کاشته اند». «مسيو خانیکوف» روس که کتاب سیاحت نامه خود را در سنه ۱۸۹۱ [م] انتشار داده، می نویسد: «شهر مشهد شک» طولانی و امتدادش از مغرب به مشرق است. نهر بزرگی به همین امتداد از وسط شهر جاری است، که در اطراف آن أشجار غرس شده و بهترین شوارع و معابر عامه مشهد جنبين همين نهر است.
در دو ثلث طرف غربی، یعنی از دروازه مغربی، ناحیه مقدسه واقع شده و شکلا مربع و هر طرف آن از چهار صد الى پانصد ذرع طول دارد. «عبدالكریم که با اردوی نادرشاه از هندبه مشهد آمده می نویسد: در طرف مغرب شهر نهر بزرگی از وسط صحن جریان دارد. قصر سلطنتی در محلی واقع شده معروف به کوچه بالا» (بالا خیابان – مقصود کوچه چهار باغ بود است). «رضا قلیخان» أمير الشعراء می نویسد: از دروازه پائین خیابان خیابانی ساخته اند که طولش ۲۹۰۰ ذرع، و از دروازه پایین تا مرقد مطهر امام واجب الاحترام ۹۰۰ ذرع است». اعتماد السلطنه می نویسد:
خیابان شهر که از دروازه بالا خیابان تا دروازه پائین خیابان امتداد دارد، به عرض ۲۲ ذرع می باشد اما طول آن از دروازه بالا خیابان تا در صحن ۱۹۵۰ ذرع، و از دروازه پائین خیابان تا در صحن ۸۵۰ ذرع، از در صحن تا در دیگر ۱۰۰ ذرع، و از هر طرف صحن به امتداد ۹۰ ذرع بست می باشد». علت اختلاف آراء رضا قلیخان و اعتمادالسلطنه در عرض خیابان این است که رضا قلیخان عرض خیابان زمان شاه عباس صفوی، یعنی همان خیابان اصلی را نگاشته، و اعتمادالسلطنه عرض خیابان را در زمان خود نوشته، که از هر طرف سه ذرع دکاکین را جلو آورده بوده اند.
دروازه بالا خیابان میدان وسیعی احداث شد. صاحب روضة الصفای ناصری راجع به ارگ می نویسد: «ارگ در یک طرف شهر افتاده، دیوار ارگ میانه مغرب و شمال ۹۰۰ ذرع، و تمام اطراف ارگ ۱۲۶۹ ذرع است و ۳۲ برج دارد».
خانیکوف روسی که در سال ۱۸۰۸ میلادی (۱۲۷۵ ه.ق) به مشهد آمده، در خصوص مشهد اطلاعاتی به دست می دهد که تلخیص از سفرنامه او در کتاب شش ماهه دوم، از صفحه ۲۹۹ تا ۲۸۸ مندرج است، سال ۱۸۹۱. از جمله در صفحه ۲۸۸ در ضمن گفتگو از خیابان و نهر آن درج شده: قسمت علیای نهر خیابان مشجر است. از همه این درختان قدیمتر چناری است که باشکوهی خاص پهلوی در مقبرة نادری واقع گردیده و مقبره فعلا تبدیل به مکتب خانه شده است. به طوری که معلوم است فاتح هند قبل از وفات برای خود بنای مقبره عالی نموده و چون در قوچان به قتل رسید، پسر نادر جسدش را به مشهد آورده و در مقبره مدفون ساخت، ولی چندی نگذشت که آقا محمد خان پسر فتحعلی خان قاجار که پدرش را به حكم نادر در مشهد کشته بودند ، برای انتقام حکم به خرابی مقبره مزبور داد و آن را از اساس خراب کردند. آغا محمد خان استخوانهای نادر را از خاک درآورده به طهران برد و در درگاه قصر خود به خاک سپرد، تا بدین طرز وحشیانه هر روزه آنها را پایمال نموده باشد.
به طوری که «آقای شاهزاده محمد هاشم میرزا افسر نماینده محترم مجلس شورای ملی» بر طبق اسنادی که در دست اولاد نادر دیده اند می گفتند، منسوبان نادر به هرات رفته بودند و در سال ۱۲۸۹[ قمری] به مشهد برگشتند و در این وقت مقبره خراب بوده است. چنانکه هم در این تاریخ به نقل شاهزاده مزبور یکی از متولیان در ضمن مراسله شکایت آمیزی می نویسد که مطابق وقف نامه هرشب جمعه باید به فقرا نان قسمت کنیم. حالیه اثری از قبر نیست و جای کثیفی هم شده است. بدین شکل تا سال ۱۳۰۲ قمری در محل قبر تل خاکی باقی مانده بود و زمین های ناصافی داشت و در آن سبزیجات می کاشتند.
در این سال میرزا عبدالوهاب خان آصف الدوله والی خراسان (۱۳۰۱ تا ۱۳۰۲) امر به تسطيح کردن اراضی آنجا داده و در آنجا میزانی گذاشته و میدان ساخته تصرف نمود. در سال ۱۳۰۸ قمری میرزا علی محمد خان مؤتمن السلطنه اجاره خطی تحصیل کرد و آن را به تصرف آورد. پس از چندی نصير الدوله پسر آصف الدوله مزبور از طهران سبقت تصرف خود را ادعا کرد، و بالأخره به اصلاح انجامید و اراضی میدان را به شرکت منتصر الملک قسمت کردند، و در محل آن سه کاروانسرا و ۲۸ دربند دکان و چند خانه ساخته شد و قبر در یکی از کاروانسراها اتفاق افتاد. در سال ۱۳۲۰ قمری صحبت تعمیر قبر در میان آمد و اولین دفعه چهار دیوار آجری برای آن ساختند. در سال ۱۳۳۳ قمری مجلس شورای ملی مخارج تعمیر مقبرة نادری را اجازه و تصویب نمود و در سال ۱۳۰۰ شمسی (= ۱۳۶۰ قمری) از طرف ایالت خراسان طرح باغ و عمارت فعلی ریخته شد و ساختمان عمارت به تدریج تمام شد، و مزرعه دهشک که موقوفة قبر است به اداره ماليه واگذار شده است که در ادامه جمع آوری کرده به مصرف آن برسانند.